আমাৰ পাপ কি? আমাৰ ভুল ক’ত?

কুৰ্তা-পায়জামা আৰু মূৰত টুপিটো পিন্ধি খানাপাৰাৰ ৱাকিং জ’নত প্ৰাতঃভ্ৰমণ কৰিবলৈ যাওঁতে অপৰাধবোধত ভুগিছিলোঁ৷ হঠাতে কিয় যে এনেকুৱা হৈ গ’ল! ভাবিবলৈকে ভয় লাগে৷ এইখন গুৱাহাটীতে মোৰ জন্ম৷ ইয়াৰে কটন কলেজিয়েটত পঢ়িছিলোঁ৷ মোৰ প্ৰিয় মানুহৰ তালিকাত বীৰেন্দ্ৰ কুমাৰ ভট্টাচাৰ্য, হীৰেন ভট্টাচাৰ্য, কুমাৰ কিশোৰ৷ মই ঘৰত বিহু উদযাপন কৰোঁ, যিদৰে উদযাপন কৰো ঈদ৷ মই কিন্তু কোৰবাণি নিদিওঁ৷ মই তিনি সন্ধ্যা নামাজ পঢ়োঁ৷ সকলো ধৰ্মৰ প্ৰতি মোৰ শ্ৰদ্ধা আছে৷ সেই কাৰণেই ভালপাওঁ ভূপেনদাৰ সেইটো গীত– মহাত্মাই হাঁসি বোলে ৰাম-ৰহিম/বান্ধ ৰাম- ৰহিম/একেলগে একে সংগে বান্ধৱ পাতিম...৷

গুৱাহাটীৰ এজন ইছলাম ধৰ্মাৱলম্বী লোকৰ মনৰ কথা এয়া৷ ঠিক এনেধৰণৰ মন্তব্য এতিয়া ধুবুৰীৰ বহু মানুহৰ মুখত শুনিবলৈ পাইছোঁ৷ তেওঁলোকে বদৰুদ্দিন আজমলক পৰাজিত কৰিছে৷ বদৰুদ্দিন আজমলৰ এই পৰাজেয় পূৰ্বৰ তিনিটাকৈ নিৰ্বাচনত জয়ী হোৱাৰ গৌৰৱ কাঢ়ি নিলে৷ ধুবুৰীৰ সেইসকল মানুহৰ ক্ষোভ আজমলৰ বিৰুদ্ধে ইমান বেছি আছিল, সেয়া নিৰ্বাচনৰ ফলাফলৰ দিনটোতহে আমি গম পালোঁ৷ কোনোৱে ইয়াৰ উমান পোৱা নাছিল, কাকো ইয়াৰ উমান দিয়া নাছিল৷ বহুতে ভাবিছিল– মুছলমান মানেই আজমলৰ ভক্ত৷ মুছলমান মানেই গোড়া৷ গোড়া তথা ধৰ্মান্ধৰ আন এটা নাম মুছলমান৷ ঠিক এই ধৰণে এটা মহলে প্ৰচাৰো চলাইছিল৷ এই মহলটোৱে মানুহৰ মাজত ধৰ্মৰ ভিত্তিত বিভাজনৰ সৃষ্টি কৰি মুছলমান মানেই অস্পৃশ্য বুলি মুকলিকৈয়ে ক’বলৈ আৰম্ভ কৰিছিল৷

হয়, মুছলমানৰ মাজত ধৰ্মান্ধৰ সংখ্যা অধিক৷ প্ৰখ্যাত অভিনেতা নাছিৰুদ্দিন শ্বাহে ইয়াৰ বাবে ক্ষোভ প্ৰকাশো কৰিছে৷ মুছলমান সমাজত শিক্ষাৰ প্ৰসাৰ আৰু প্ৰচাৰৰ বাবে একে ধৰ্মীয় ৰাজনৈতিক নেতাসকলৰ বিশেষ কোনোধৰণৰ তৎপৰতা আমি দেখিবলৈ পোৱা নাই৷ অথচ সাধাৰণ মুছলমান মানুহৰ সৈতে মুছলমান ৰাজনৈতিক নেতাসকলৰ জীৱন ধাৰণ নিমিলে৷

হিন্দুসকলৰ ক্ষেত্ৰত দেখিবলৈ পোৱা যায় যে, সকলো হিন্দুৱে বলি-বিধান বিশ্বাস নকৰে৷ বিশেষকৈ অসমত শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱৰ বৈষ্ণৱ সংস্কৃতিৰ প্ৰভাৱ আটাইতকৈ বেছি৷ অসমত শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ সংঘৰ প্ৰভাৱৰ কথা নতুনকৈ কোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই৷ বৈষ্ণৱ সংস্কৃতিয়ে অসমীয়া সমাজখনক আধুনিক বিজ্ঞানসন্মত আৰু বহু ক্ষেত্ৰত উদাৰ কৰি ৰাখিছে৷ এই সংস্কৃতিয়ে শিকোৱা নাই হাতত কুঠাৰ লৈ আনৰ উপাসনাগৃহ ভাঙিব লাগে বুলি৷ কোনো ধৰ্মগ্ৰন্থতো কোনো ধৰ্মগুৰুৱে আনৰ উপাসনাগৃহ ধ্বংস কৰিবলৈ বা আন ধৰ্মৰ মানুহক ঘৃণা কৰিবলৈ শিকোৱা নাই৷

আৰএছএছ প্ৰধান মোহন ভাগৱতে নিৰ্বাচনৰ ফলাফল ঘোষণাৰ পাছত মন্তব্য কৰিছে যে এইখন দেশত হিন্দুৰ যি অধিকাৰ, মুছলমানৰো একে অধিকাৰ৷ ধৰ্ম, জাত-পাত, সম্প্ৰদায়ৰ নামত সমাজখনত বিভাজনৰ সৃষ্টি কৰিলে ভাৰতবৰ্ষ দুৰ্বল হৈ পৰিব বুলি মোহন ভাগৱতে কৰা মন্তব্যৰ বহু পূৰ্বে অসমৰ বহুকেইগৰাকী বিশিষ্ট লোকে এই কথা কৈছিল৷ প্ৰথম কথা হ’ল, আমি ভাৰতীয়৷ যদি কোনো অনুপ্ৰৱেশকাৰী তথা বিদেশীয়ে ভাৰতীয়ৰ ছদ্মৱেশ ধৰি ভাৰতবৰ্ষত ভোটাধিকাৰ লাভ কৰিছে, তেনেহ’লে ই এক ভয়ংকৰ অপৰাধ৷ যি ধৰ্মৰে নহওক কিয়, ভাৰতৰ ৰাজনীতি আৰু নেতা নিৰ্বাচন প্ৰক্ৰিয়াত অবৈধ বিদেশীয়ে অংশগ্ৰহণ কৰাটো কোনো ভাৰতীয়ই নিবিচাৰে৷ যদি কোনো ভাৰতীয় নাগৰিকে বিদেশীয়ে এই অধিকাৰ বিচৰাৰ পক্ষত অৱস্থান লয়, তেনেহ’লে ই এক অপৰাধ হিচাপে বিবেচিত হ’ব৷ 

এতিয়া আহো ধুবুৰীৰ প্ৰসংগলৈ৷ ধুবুৰীত কংগ্ৰেছ প্ৰাৰ্থী ৰকিবুল হুছেইনে ভাৰতবৰ্ষৰ ভিতৰতে অভিলেখ স্থাপন কৰি বিজয়ী হ’ব বুলি কোনোৱে ভবা বাদেই কল্পনাও কৰিব পৰা নাছিল৷ বদৰুদ্দিন আজমলে পূৰ্বৰ দৰেই ধুবুৰীৰ মানুহ এঠাইতে ৰৈ থকা বুলি ভুল কৰিছিল৷ বাতৰিত প্ৰকাশ পাইছিল বিজেপিৰ শাসনতে বদৰুদ্দিন আজমলৰ সম্পত্তি কেইবা গুণ বৃদ্ধি পাইছে৷ এআইইউ ডিএফৰ জন্ম হৈছিল সংখ্যালঘুৰ উন্নয়নৰ ধ্বনি দি৷ কংগ্ৰেছৰ শাসনত মুছলমানৰ কোনো উন্নয়ন নহ’ল বুলি প্ৰচাৰ কৰি এআইইউডিএফে অসমৰ ৰাজনীতিত খোপনি পুতিছিল৷ প্ৰথমবাৰৰ বাবে এআইইউডিএফে তিনিগৰাকী সাংসদ জয়ী কৰাব পাৰিছিল৷ এই তিনিগৰাকী সাংসদৰ দুগৰাকী আজমল ভাতৃদ্বয়৷ সংসদত এওঁলোকে অসমৰ মুছলমানৰ বাবে কিমান মাত মাতিছিল, সেয়া সকলোৱে দেখিছে৷ এওঁলোকৰ ভোটৰ ৰাজনীতি আৰু ব্যৱসায়ৰ শ্ৰীবৃদ্ধিৰ বাহিৰে ধুবুৰীৰ সাধাৰণ মুছলমানে আধুনিক চিকিৎসাৰ নামত জৰা-ফুকা কৰা পানীহে উপহাৰ হিচাপে পালে বুলি বিৰোধীয়ে নিৰ্বাচনত প্ৰচাৰ কৰিছিল৷ এই প্ৰচাৰ মিছা বুলি আজমলে প্ৰমাণ কৰিব পৰা নাছিল৷

ৰাজনীতিৰ নামত বিভিন্ন সময়ত একাংশ নেতাই মুছলমানক উপহাস কৰি আহিছে৷ অথচ নিৰ্বাচনৰ বতৰত এওঁলোকৰ ভোট বিচাৰি এইসকল নেতাই চৰ-চাপৰিত নাচি-বাগি উদ্বাউল হৈছিল৷ এনে লাগিছে এতিয়া বিভিন্ন প্ৰলোভন, ভাবুকি আৰু ধৰ্মৰ ধ্বনিৰে মুছলমানক আকৃষ্ট কৰাৰ দিন উকলিল৷ মুছলমানৰ নতুন প্ৰজন্মৰ মাজৰ পৰা এ চি এছ, আই এ এছ, কৰ্কট ৰোগৰ বিশেষজ্ঞ চিকিৎসকৰ জন্ম হৈছে৷ এখন দেশৰ নাগৰিক হৈয়ো বিভাজনমুখী চিন্তা-চেতনাৰে পুষ্ট এচামে এওঁলোকক মানুহ বুলি মানি ল’বলৈ টান পায়৷ আধুনিক পৃথিৱীত ছুপাৰ পাৱাৰ বুলি অহংকাৰ কৰা বাইডেনৰ আমেৰিকাতো এতিয়াও মানুহৰ গাৰ বৰণ চাই শাৰীৰিক আৰু মানসিক অত্যাচাৰ চলোৱা হয়৷ দক্ষিণ আফ্ৰিকাত এই বৈষম্যৰ বলি হৈছিল গান্ধীও৷ সেই তেতিয়াৰ পৰাই অস্পৃশ্যতাৰ মনোভাব এচাম মানুহে কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছে৷ সংখ্যা তাকৰ হৈ আহিছে যদিও এওঁলোকে ধৰ্ম, জাত-পাত, বৰ্ণ আৰু শৰীৰৰ বৰণক লৈ এতিয়াও মানুহক উপলুঙা কৰে৷ এওঁলোকে এইবোৰ কৰোঁতে অনুভৱ কৰিব পৰা নাই যে ইয়াৰ ফলত সমাজখন দুৰ্বল হৈছে৷

ধুবুৰীৰ মুছলমানে আজমলক শোচনীয়ভাৱে পৰাস্ত কৰি পৃথিৱীলৈ এটা বাৰ্তাই প্ৰেৰণ কৰিলে, সেয়া হ’ল– তেওঁলোকে উন্নয়ন বিচাৰে৷ তেওঁলোকে শিক্ষা আৰু পোহৰ বিচাৰে৷ এইখিনি দিবৰ বাবে আজমল কিমান দায়বদ্ধ আছিল? নাছিৰুদ্দিন শ্বাহে মুছলমান সমাজক সমালোচনা কৰিছে৷ নাছিৰুদ্দিন শ্বাহে কৈছে– শিক্ষাৰ অভাৱ মুছলমানৰ প্ৰধান শত্ৰু৷ শিক্ষাৰ অভাৱ আৰু আধুনিক মানসিকতাৰ পৰা আঁতৰি থকাৰ বাবে এই মানুহবোৰৰ চকু ছানিয়া মিৰ্জাৰ চুটি স্কাৰ্টটোৰ ওপৰত৷ নাছিৰুদ্দিন শ্বাহ এগৰাকী অভিনেতাই নহয়, নাছিৰুদ্দিন শ্বাহ এগৰাকী সমাজ বিজ্ঞানী৷ যৌন শোষণৰ বলি হৈ ন্যায় বিচৰা ভাৰতীয় মল্লযুঁজাৰুসকলৰ হৈ যেতিয়া বিখ্যাত মানুহবোৰে মৌনতা অৱলম্বন কৰিছিল, সেই সময়ত নাছিৰুদ্দিন শ্বাহে এইসকল খেলুৱৈৰ পক্ষত অৱস্থান লৈছিল৷ এই বিখ্যাত মানুহবোৰে এই ক্ষেত্ৰত মৌনতা অৱলম্বন কৰাৰ কাৰণ আছিল যাৰ বিৰুদ্ধে খেলুৱৈসকলে যৌন শোষণৰ অভিযোগ তুলিছিল, তেওঁ আছিল শাসক দলৰ এগৰাকী সাংসদ৷

প্ৰতিগৰাকী ভাৰতীয়ৰ উন্নয়ন আৰু সমবিকাশ অবিহনে দেশখনৰ উন্নয়ন অসম্ভৱ৷ ১৪০ কোটি নাগৰিকৰ দেশখনৰ সম উন্নয়ন নহ’লে ইয়াৰ সামগ্ৰিক বিকাশ স্তব্ধ হ’ব৷ অসমৰ সকলো মানুহ গুৱাহাটী বা চহৰ-নগৰতে থকাটো সম্ভৱ নহয়৷ ইয়াৰ বাবে চৰকাৰে গাঁৱৰ বিকাশ সাধিব লাগিব৷ বানে বিধ্বস্ত কৰা মানুহবোৰ চৰ-চাপৰিত বাস কৰে৷ এনেকুৱা চৰ-চাপৰি দেখাৰ সৌভাগ্য হৈছে৷ চৰ-চাপৰিত অতি দুৰ্বিসহ জীৱন যাপন কৰে এওঁলোকে৷ আচলতে এওঁলোকৰ স্থায়ী কোনো ঠিকনা নাই৷ চৰৰ মানুহে ভোটাৰৰ পৰিচয়পত্ৰ বা আনুসংগিক নথি-পত্ৰবোৰ সদায় ঘৰৰ চাঙত তুলি থয়৷ কাৰণ বছৰৰ বেছিভাগ সময় এওঁলোকৰ ঘৰবোৰ পানীৰ তলত থাকে৷ প্ৰতিটো চৰত বাস কৰা মানুহৰ জীৱনৰ কথা ওচৰৰ পৰা নাচালে উপলব্ধি কৰা অসম্ভৱ৷ চহৰত বাস কৰা মানুহে কল্পনাও কৰিব নোৱাৰিব কি পৰ্যায়ত সংগ্ৰাম কৰি মানুহ জীয়াই থাকিবলগীয়া হৈছে৷

নিৰ্বাচনৰ ফলাফলে এই ধৰণৰ ৰাজনীতিৰ বিৰুদ্ধে ৰায় দিলে৷ আগন্তুক দিনবোৰত এই ৰাজনীতিৰ অন্ত পৰাৰ সম্ভাৱনাই দেখা দিছে৷ আমি বিচাৰিছো অসমৰ পৰা শেষৰগৰাকী অবৈধ বিদেশী নাগৰিক বহিষ্কাৰ হওক৷ আমি বিচাৰো ইয়াত বাস কৰা খিলঞ্জীয়া নাগৰিকৰ ৰাজনৈতিক অধিকাৰ সুৰক্ষিত হওক৷ লগতে অসমত বাস কৰা ভাৰতীয় লোকসকলৰ সৈতে ভূমিপুত্ৰৰ কোনোধৰণৰ সংঘাত আৰু সংঘৰ্ষৰ সৃষ্টি নহওক৷ উদ্ভৱ হোৱা প্ৰতিটো সমস্যা শৃংখলিত আৰু শান্তিপূৰ্ণভাৱে সমাধান হওক৷ এইটোকে নকৰি যদি ইটো জনগোষ্ঠীৰ বিৰুদ্ধে সিটো জনগোষ্ঠীক উচটনি দিয়া হয়, তেতিয়া হ’লে সামগ্ৰিকভাৱে অসমৰ উন্নয়ন ব্যাহত হ’ব৷