ডিজিটেল ডেস্ক: সমুদ্ৰ মন্থনৰ পৌৰাণিক কাহিনীবোৰ পুনৰ প্ৰাণ পাই উঠিছে৷ মন্দাৰাচল পৰ্বতৰ বাসুকী নাগৰ অস্তিত্ব প্ৰমাণ কৰিবলৈ প্ৰয়োজনীয় বৈজ্ঞানিক ভিত্তি বিচাৰি পাইছে গৱেষকে৷ আই.আই.টি. ৰুৰকীৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ গৱেষণাত গুজৰাটৰ কচ্ছৰ এটা খনিত এটা সাপৰ মেৰুদণ্ডৰ অৱশেষ পোৱা গৈছে।
এই অৱশিষ্টবোৰ ৪.৭ নিযুত বছৰ পুৰণি। বিজ্ঞানীসকলে সেই সাপটোৰ নাম দিছে যাৰ হাড়ৰ অৱশেষ পোৱা গৈছে, বাসুকী ইণ্ডিকচ। বিজ্ঞানীসকলে কৈছে যে এই অৱশিষ্টবোৰ পৃথিৱীত থকা আটাইতকৈ বৃহৎ সাপৰ হ’ব পাৰে। বিজ্ঞানীসকলে কচ্ছৰ পানন্ধ্ৰো লিগ্নাইট খনিত ২৭টা অৱশিষ্ট আৱিষ্কাৰ কৰিছে, যিবোৰ এটা সাপৰ কশেৰুকাৰ অংশ।
যদি বাসুকী আজি তাত থাকে, তেন্তে ডাঙৰ ড্ৰেগনৰ দৰে দেখাব:
কিছুমান জীৱিত অৱস্থাৰ সৰ্পৰ দৰে একে অৱস্থাত আছে। বিজ্ঞানীসকলৰ মতে, যদি আজি বাসুকী থাকে, তেন্তে আজিৰ ডাঙৰ ড্ৰেগনৰ দৰে দেখা যাব আৰু বিষাক্ত নহ’ব।
গৱেষণাৰ মুখ্য লেখক আৰু আইআইটি ৰুৰকীৰ গৱেষক দেৱজিৎ দত্তই কৈছিল যে আকাৰৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত এইটো ক’ব পাৰি যে বাসুকী এটা ধীৰ গতিৰ সাপ আছিল, যি এনাকোণ্ডা আৰু পাইথনৰ দৰে ইয়াৰ চিকাৰ বন্দী কৰি হত্যা কৰিছিল।
যেতিয়া পৃথিৱীৰ তাপমাত্ৰা আজিৰ তুলনাত যথেষ্ট বেছি আছিল, এই সাপটো উপকূলীয় অঞ্চলৰ চাৰিওফালে থকা জলাভূমিত বাস কৰিছিল। এই সাপটো ‘চেনোজইক’ যুগত বাস কৰিছিল, যিটো ৬.৫ নিযুত বছৰ আগতে ডাইনোচৰ বিলুপ্তিৰ পাছত আৰম্ভ হৈছিল।
বাসুকীৰ মেৰুদণ্ডৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ অংশটো চাৰে চাৰি ইঞ্চি পোৱা গৈছে আৰু বিজ্ঞানীসকলৰ মতে, দৈত্য সাপৰ নলাকাৰ শাৰীৰিক গাঁথনিৰ পৰিধি প্ৰায় ১৭ ইঞ্চি হ'ব লাগিব।
এই সন্ধানত সাপটোৰ মূৰটো পোৱা হোৱা নাই। দত্তই কৈছিল যে বাসুকী নিশ্চয় এটা ডাঙৰ প্ৰাণী আছিল যিয়ে এটা ওখ ঠাইত মূৰটো কাঢ়ি দিয়াৰ পাছত শৰীৰৰ বাকী অংশ চাৰিওফালে মেৰিয়াই দিছিল। তেতিয়াই নিশ্চয় জলাভূমিত অন্তহীন ৰে’লৰ দৰে আগবাঢ়ি আছিল।
বিজ্ঞানীসকলে নিশ্চিত নহয় যে বাসুকীৰ খাদ্য কি আছিল, কিন্তু ইয়াৰ আকাৰৰ বাবে, বিশ্বাস কৰা হয় যে ই কাছৰ উপৰি দুটা আদিম তিমিৰ প্ৰজাতি খাইছিল।
বাসুকী প্ৰায় ৯০ নিযুত বছৰ আগতে পোৱা মেডচইড সৰ্প গণৰ সদস্য আছিল, যি প্ৰায় ১২,০০০ বছৰ আগতে বিলুপ্ত হৈ গৈছিল। সাপৰ এই প্ৰজাতিটো ভাৰতৰ পৰা প্ৰব্ৰজন কৰিছিল আৰু দক্ষিণ ইউৰেছিয়া আৰু উত্তৰ আফ্ৰিকালৈ বিয়পি পৰিছিল।
Leave A Comment