জীৱনৰ ভাটিবেলাইও তলাব নোৱাৰা এগৰাকী তৰুণী! ৯০ বছৰীয়া হ’ল আশা ভোছলে

 

তেওঁৰ বিখ্যাত কেৰিয়াৰ আৰু অবিশ্বাস্য প্ৰতিভাক ভালদৰে নথিভুক্ত কৰা হৈছে যদিও তেওঁৰ জীৱনৰ কিছুমান কম পৰিচিত দিশ আছে যিয়ে তেওঁৰ ইতিমধ্যে কিংবদন্তি মৰ্যাদাত গভীৰতা যোগ কৰে। চলিত বৰ্ষৰ ৬ ছেপ্টেম্বৰত ‘দ্য কুইন অৱ ইণ্ডিপপ’ৰ ৯০ বছৰ সম্পূৰ্ণ হোৱাৰ লগে লগে আমি ইয়াত তেওঁৰ জীৱনৰ কিছুমান আকৰ্ষণীয় আৰু কম পৰিচিত দিশ লৈ আহিছো।

১৯৩৩ চনৰ ৮ ছেপ্টেম্বৰত ভাৰতৰ মহাৰাষ্ট্ৰৰ সাংগলীত জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল আশা ভোছলেই। জন্মৰ নাম আশা মংগেশকাৰ, আৰু তেওঁ আছিল মাৰাঠী শাস্ত্ৰীয় গায়ক আৰু নাট্য অভিনেতা পণ্ডিত দীননাথ মংগেশকাৰৰ তৃতীয় সন্তান। আশাৰ জ্যেষ্ঠ ভগ্নী লতা মংগেশকাৰো ডাঙৰ হৈ এগৰাকী কিংবদন্তি প্লেবেক গায়িকা হিচাপে পৰিগণিত হয়।

ব্যতিক্ৰমী প্ৰতিভাৰ সত্ত্বেও আশা ভোছলে প্ৰথম অৱস্থাত পৰিচয় গঢ়াৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰত্যাহ্বানৰ সন্মুখীন হৈছিল। জ্যেষ্ঠ ভগ্নী লতা মংগেশকাৰৰ সৈতে তেওঁৰ তুলনাৰ বাবে তেওঁ প্ৰত্যাহ্বানৰ সন্মুখীন হৈছিল। আশাৰ দৃঢ়তা আৰু স্থিতিস্থাপকতাই তেওঁক নিজৰ গায়ক শৈলীৰ সৈতে পৰীক্ষা-নিৰীক্ষা কৰিবলৈ বাধ্য কৰাইছিল, অৱশেষত তেওঁৰ সুকীয়া পৰিচয়ৰ পথ প্ৰশস্ত হৈছিল। বিভিন্ন সংগীত ধাৰা আৰু ভাষা আয়ত্ত কৰাৰ ক্ষমতাই তেওঁক পৃথক কৰি তুলিছিল আৰু ১৯৫০ চনত তেওঁ এগৰাকী জনপ্ৰিয় প্লেবেক গায়িকা হৈ পৰিছিল।

আশা ভোছলেৰ বিষয়ে কম পৰিচিত তথ্যসমূহৰ ভিতৰত এটা হ’ল তেওঁৰ উল্লেখযোগ্য ভাষিক বহুমুখিতা। প্ৰধানকৈ হিন্দী ভাষাত গান গোৱাৰ বিপৰীতে মাৰাঠী, বাংলা, গুজৰাটী, পাঞ্জাবী, তামিল, তেলেগু, কানাড়া আৰু ওড়িয়া আদি কেইবাটাও ভাৰতীয় আঞ্চলিক ভাষাৰ গীতৰ বাবেও তেওঁ কণ্ঠদান কৰিছে। বিভিন্ন ভাষা আৰু উপভাষাৰ লগত কণ্ঠক খাপ খুৱাই লোৱাৰ ক্ষমতা কোনো ব্যতিক্ৰমীতকৈ কম নাছিল, যাৰ ফলত তেওঁ এগৰাকী প্ৰকৃত প্যান-ইণ্ডিয়ান প্লেবেক গায়িকা হৈ পৰিছিল।

আশা ভোছলেৰ প্ৰতিভা কেৱল দেশতে সীমাবদ্ধ নাছিল। কেইবাজনো আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় শিল্পীৰ সৈতে সহযোগিতা কৰিছিল, যাৰ ফলত তেওঁৰ বিশ্বব্যাপী স্বীকৃতি বৃদ্ধি পাইছিল। তেওঁৰ অন্যতম উল্লেখযোগ্য সহযোগিতা আছিল কিংবদন্তি ব্ৰিটিছ বেণ্ড দ্য বিটলছৰ সৈতে। "টেক ৱান" ছবিখনত অভিনয় কৰা আৰ ডি বৰ্মনৰ সৈতে "অ' ছ'লে মিও" গীতটো গাইছিল। তেওঁৰ এলবাম "বেক অন দ্য ব্লক"ৰ বাবে বিশ্ববিখ্যাত সংগীতজ্ঞ আৰু সুৰকাৰ কুইন্সি জ'নৰ সৈতে তেওঁৰ সংযোগে তেওঁৰ বিশ্বব্যাপী আবেদনক আৰু অধিক প্ৰদৰ্শন কৰে।

আশা ভোছলে এটাতকৈ অধিক দিশত ট্ৰেইলব্লেজাৰ আছিল। ১৯৬৬ চনত কুইন্সি জ’নছৰ সৈতে সহযোগিতা কৰি সন্মানীয় গ্ৰেমী বঁটাৰ বাবে মনোনীত হোৱা প্ৰথমগৰাকী ভাৰতীয় প্লেবেক গায়িকা হিচাপে পৰিগণিত হয়। বঁটা লাভ নকৰিলেও তেওঁৰ মনোনয়নে বিশ্ব মঞ্চত ভাৰতীয় সংগীতৰ ইতিহাসত এক উল্লেখযোগ্য মুহূৰ্ত হিচাপে চিহ্নিত কৰিছিল।

বিখ্যাত কেৰিয়াৰৰ জৰিয়তে আশা ভোছলেই ভাৰতীয় চিনেমালৈ আগবঢ়োৱা অসাধাৰণ অৱদানৰ বাবে ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা আৰু শ্ৰেষ্ঠ মহিলা প্লেবেক গায়িকাৰ বাবে ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা আৰু দাদাছাহেব ফালকে বঁটাকে ধৰি অসংখ্য বঁটা আৰু প্ৰশংসা লাভ কৰিছে। ভাৰতৰ দ্বিতীয় সৰ্বোচ্চ অসামৰিক বঁটা পদ্ম বিভূষণেৰেও তেওঁক সম্বৰ্ধনা জনোৱা হৈছে।

আশা ভোছলেই নিজৰ বিখ্যাত কেৰিয়াৰত বিভিন্ন ভাষাত হাজাৰ হাজাৰ গীত গাইছে। তেওঁৰ কিছুমান জনপ্ৰিয় আৰু আইকনিক ট্ৰেকৰ তালিকাত আছে: অ মেৰে সোনা ৰে সোনা ৰে (তীছৰী মনজিল, ১৯৬৬), ৰাত আকেলি হাই (জুৱেল থিফ, ১৯৬৭), পৰ্দে মেই ৰেহনে ডো (শিকৰ, ১৯৬৮), দম মাৰো দম (হৰে ৰামা হৰে কৃষ্ণ, ১৯৭১), পিয়া তু আব তো আজা (কাৰাভান, ১৯৭১), চুৰা লিয়া হায় তুমনে জো দিল কো (য়াদো কি বাৰাত, ১৯৭৩), য়ে মেৰা দিল (ডন, ১৯৭৮), ইন আখোঁ কি মস্তী (উমৰাও জান, ১৯৮১) টানহা টানহা (ৰংগীলা, ১৯৯৫) আদি।

আশা ভোছলে এগৰাকী আইকনিক আৰু বহুমুখী প্লেবেক গায়িকা হোৱাৰ যাত্ৰাটো হৈছে দৃঢ়তা, প্ৰতিভা, আৰু স্থিতিস্থাপকতাৰ এক প্ৰেৰণাদায়ক কাহিনী। ভাৰতীয় সংগীতৰ প্ৰতি তেওঁৰ অতুলনীয় অৱদানক বহুলভাৱে স্বীকৃতি দিয়াৰ বিপৰীতে আশা ভোছলেৰ উত্তৰাধিকাৰে বিশ্বজুৰি সংগীতজ্ঞ আৰু সংগীত অনুৰাগীৰ প্ৰজন্মক অনুপ্ৰাণিত কৰি আহিছে, যাৰ ফলত তেওঁ এগৰাকী চিৰন্তন সংগীতশিল্পী হৈ পৰিছে, যাৰ কণ্ঠ আমাৰ হৃদয়ত চিৰদিনৰ বাবে প্ৰতিধ্বনিত হৈ থাকিব।