ডিজিটেল ডেস্কঃ
শৈশৱত যেতিয়া নতুন কম্পিউটাৰ এটা কেনেদৰে চলাব লাগে শিকিছিলো, কীবোৰ্ডত আখৰ বিচাৰিবলৈ বহু সময় লাগিছিল। আমি বিচাৰি থাকোতে ১০টা শব্দ টাইপ কৰাত যথেষ্ট সময় অপচয় কৰিছিলো। তেতিয়া সকলোৱে নিশ্চয় ভাবিছিল যে কীবোৰ্ড নিৰ্মাতাজন কিমান মূৰ্খ আছিল। যদি তেওঁ এই বৰ্ণমালাবোৰ ইয়াত আৰু তাত লিখাৰ সলনি ABCD কৰি ক্ৰমান্বয়ে যদি লিখিলে হয়, তেনেহ’লে টাইপ কৰাটো কিমান সহজ হ’লহেঁতেন! কিন্তু যেতিয়া আমি ডাঙৰ হৈছিলো, যেতিয়া আমি কীবোৰ্ডখন নোচোৱাকৈ টাইপ কৰা আৰম্ভ কৰিছিলো, বুজি পাইছিলো যে কীবোৰ্ডৰ আখৰবোৰ ওলোটা হোৱাটো কোনো ভুল নহয়, কিন্তু বহু বছৰৰ চিন্তাশীলতাৰ ফলাফল, যিটোৱে আজি আমাক টাইপ কৰাটো এক মিনিটৰ খেল কৰি তুলিলে।
প্ৰকৃততে কীবোৰ্ডৰ
ইতিহাস টাইপৰাইটাৰৰ সৈতে সংযোজিত। অৰ্থাৎ কম্পিউটাৰ বা কীবোৰ্ড অহাৰ আগতেই QWERTY ফৰ্মেট চলি আছিল। ১৮৬৮ চনত টাইপৰাইটাৰ আৱিষ্কাৰ কৰা ক্ৰিষ্টোফাৰ লাথাম শ্বোলে (Christopher Latham Sholes) প্ৰথমে ABCDলৈ যায়। কেৱল ফৰ্মেটত কীবোৰ্ড সৃষ্টি কৰা হৈছে। কিন্তু তেওঁলোকে দেখিলে যে আশা কৰা গতি আৰু সুবিধাজনক টাইপিং হোৱা নাই। ইয়াৰ লগতে চাবিবোৰ লৈ আন বহুতো সমস্যাও উদ্ভৱ হৈছিল।
তেতিয়া এই কৌশলটোৰ সৈতে কিছু নতুন বিন্যাসৰ সৃষ্টি কৰা হৈছিল। ABCD কীবোৰ্ডৰ কাৰণে টাইপৰাইটাৰত লিখাটো কঠিন হৈ পৰিছিল। মূল কাৰণটো আছিল যে তেওঁৰ বুটামবোৰ ইটোৰ পৰা সিটোৰ ইমান ওচৰত আছিল যে টাইপ কৰাটো কঠিন আছিল। ইয়াৰ উপৰি ইংৰাজীত কিছুমান আখৰ আছে যিবোৰ অধিক ব্যৱহাৰ কৰা হয় (যেনে-ই, আই, এছ, এম) আৰু কিছুমান শব্দৰ খুব কম প্ৰয়োজন হয়(যেনে-জেড, এক্স ইত্যাদি)। এনে পৰিস্থিতিত আটাইতকৈ বেছি ব্যৱহৃত আখৰৰ বাবে আঙুলিটো গোটেই কীবোৰ্ডত ঘূৰাবলগা হৈছিল আৰু টাইপিং লেহেম হৈ গৈছিল। গতিকে বহুতো বিফল পৰীক্ষাৰ পাছত ১৮৭০ৰ দশকত QWERTY বিন্যাস আহিছিল। যিয়ে প্ৰয়োজনীয় আখৰবোৰ আঙুলিৰ পৰা নিলগত ৰাখে।
এই পৰীক্ষাবোৰৰ ভিতৰত আন এটা বিন্যাস আহিছিল-দ্ভোৰাক মডেল, কিন্তু এই মডেলটোও বেছি সময় টিকি নাথাকিলে। এই আৰ্হিটো ইয়াৰ চাবিৰ দ্বাৰা বিখ্যাত নাছিল, বৰঞ্চ ইয়াৰ আৱিষ্কাৰক আগষ্ট দ্ভোৰাকৰ নামত বিখ্যাত আছিল। অৱশ্যে এই কাৰণ এইটো বৰ্ণমালাৰ দৰে সহজ নাছিল। মানুহে QWERTY মডেলটো আটাইতকৈ বেছি সহজ পাইছিল।
Leave A Comment