কথা কওঁতে সাৱধান হওক: এইসমূহ ভুল কেতিয়াও নকৰিব

সঠিক ভংগীমা, শৰীৰৰ ভাষা, অংগ-প্ৰত্যংগ, চকুৰ চাৱনী আৰু মুখৰ ভাব আপোনাৰ শক্তিশালী ব্যক্তিত্বৰ চাবিকাঠি হ’ব পাৰে। যেতিয়া কোনোবাই আপোনাক প্ৰথমবাৰৰ বাবে লগ পাব, এইবোৰ কথাই তেওঁলোকক আপোনাৰ ব্যক্তিত্ব অনুভৱ কৰাত সহায় কৰিব। কিছুমান নিৰ্দিষ্ট শৰীৰৰ ইংগিত আছে যিয়ে আপোনাৰ দুৰ্বল ব্যক্তিত্ব প্ৰকাশ কৰে। গতিকে কথা কওঁতে এইবোৰ ভুল হব দিব নালাগে : 

কাৰোবাৰ লগত কথা পাতি থাকোঁতে পিঠিৰ পিছফালে হাত দুখন ক্ৰছ নকৰিব। ইয়াৰ দ্বাৰা এনে লাগিব পাৰে যেন আপুনি যোগাযোগ বন্ধ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছে। আপুনি আনজনক বিশ্বাস নকৰে বুলিও প্ৰকাশ পায় । আনহাতে হাতৰ মুঠি টানকৈ ধৰি ৰখা মানে কিবা এটা লুকুৱাই ৰাখিছে। ইয়াৰ উপৰিও এনে কামে খং, হতাশা আৰু আত্মবিশ্বাসৰ অভাৱ প্ৰকাশ পায়।

কাৰোবাৰ লগত কথা পাতি থাকোঁতে মুখ স্পৰ্শ কৰাৰ পৰা বিৰত থাকক। কাৰণ ইয়াৰ পৰা এয়া প্ৰকাশ হয় যে আপুনি অতি নাৰ্ভাছ আৰু উদ্বিগ্ন। ই আপোনাৰ আত্মবিশ্বাসৰ অভাৱ দেখুৱায়। ইয়াৰ লগতে এনে কৰিলে আপুনি কিবা এটাক লৈ চিন্তিত আৰু আনজনৰ কথা-বতৰাত মনোনিৱেশ কৰিব নোৱাৰা দৰে লাগে। কথা পাতি থাকোঁতে যদি মুখখন বাৰে বাৰে স্পৰ্শ কৰিছে তেন্তে তাৰ অৰ্থ হ’ল আপুনি নিজৰ প্ৰকৃত আৱেগ লুকুৱাই ৰাখিছে।

কিছুমান বিশেষ কথা ব্যক্ত কৰিবলৈ আঙুলিৰ ভংগীমা ব্যৱহাৰ কৰা দেখা যায়। ই মূলতঃ ব্যক্তিজনৰ অভদ্ৰ আৰু আক্ৰমণাত্মক মনোভাৱ প্ৰকাশ কৰে। ভদ্ৰতাৰ পৰিমাপত এই ভংগীমাৰ কোনো স্থান নাই। এই আচৰণক আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ অভাৱ বুলি গণ্য কৰা হয়। গতিকে কিবা এটা দেখুৱাবলৈ বা ইংগিত দিবলৈ আঙুলিয়াই দিয়া বন্ধ কৰক।

কাৰোবাৰ লগত কথা পাতি থাকোঁতে ভৰি দুখন ক্ৰছ কৰি থিয় হোৱাৰ পৰা বিৰত থাকক। কাৰণ এনেকৈ কোৱা মানে আত্মবিশ্বাসৰ অভাৱ। ই আমাৰ আত্মবিশ্বাস ধ্বংস কৰাৰ লগতে কথা কোৱাৰ দুৰ্বলতাও প্ৰকাশ কৰে।