শ্ৰীমদ্ভগৱদগীতাই দেখুৱাইছে জীৱন যাপনৰ সঠিক পথ, গীতাত উল্লেখ কৰা ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰ বাক্যই হৈছে জীৱনৰ প্ৰকৃত সাৰমৰ্ম

গীতাত ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণই অৰ্জুনক মহাভাৰতত কুৰুক্ষেত্ৰ যুদ্ধৰ পূৰ্বে দিয়া উপদেশৰ কথা উল্লেখ কৰিছে যেতিয়া তেওঁ নিজৰ আত্মীয়ৰ বিৰুদ্ধে অস্ত্ৰ তুলি ল’বলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল। ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণই তেওঁক জীৱনৰ পাঠ শিকাইছিল যিবোৰ গীতাত স্পষ্টকৈ উল্লেখ আছে। গীতাত মুঠ ১৮টা অধ্যায় আৰু ৭০০টা পদ আছে। গীতাই ধৰ্মৰ পথৰ পৰা কেনেকৈ জীৱনত সফলতা লাভ কৰিব পাৰি তাৰ ইংগিত দিয়ে। বয়স বঢ়াৰ লগে লগে মানুহে এই কথা উপলব্ধি কৰিব পাৰে।

গীতাত উল্লেখ কৰা হৈছে যে আমি সদায় মনটোক নিয়ন্ত্ৰণ কৰা উচিত। আনন্দত গলি নাযাবা, দুখত ভাঙি নাযাবা। মনক নিয়ন্ত্ৰণ নকৰিলে কৰ্ম কেতিয়াও সঠিকভাৱে কৰিব নোৱাৰি। সফলতা আৰু বিফলতা আপোনাৰ জীৱনত আহিব কিন্তু সদায় নিজৰ কামত মনোনিৱেশ কৰক।

গীতাৰ কথাত উল্লেখ কৰা মতে, এজন মানুহে শেষ বছৰবোৰত উপলব্ধি কৰে যে তেওঁ গোটেই জীৱনত এনে লোকক গুৰুত্ব দিছে, যিসকলে তেওঁক কেতিয়াও তেওঁৰ প্ৰকৃত মূল্য নিদিলে। সেই ব্যক্তিজনে আপোনাৰ জীৱনত কোনো ধৰণে অৰিহণা যোগোৱা নাই।

গীতাবাণীক অনুসৰণ কৰিলে বুজিব যে জীৱনত আত্মপ্ৰতিফলন কিমান গুৰুত্বপূৰ্ণ। নিজকে পৰ্যালোচনা কৰিলে আপোনাৰ ভুলবোৰ বুজিব। জীৱনত সঠিক সিদ্ধান্ত লোৱাৰ আগতে আত্মপৰীক্ষা কৰাটো অতি প্ৰয়োজনীয়।

ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণই গীতাত কৈছে যে মানুহে নিজৰ ক্ৰোধ নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব লাগে। অত্যধিক খং কৰিলে ভুল সিদ্ধান্ত লোৱাৰ সম্ভাৱনা বেছি। অত্যধিক খংৰ ভিত্তিত কোনো সিদ্ধান্ত নলব যিটো আপোনাৰ জীৱনৰ বাবে ভাল নহয়।