সাপৰ ক্ৰোধ ৰোধ কৰিবলৈ দেৱী মনসাক পূজা কৰা হয় কিয়? জানক সবিশেষ

পশ্চিমবংগৰ গাঁওবোৰত গোটেই শাওণ মাহটো মনসা পূজা কৰা হয়। পূজা উপলক্ষে পৰিবেশন কৰা হয় পালা গীত। কিছু ঠাইত মনসা পূজাত হাঁহ বলি দিয়াও এক পৰম্পৰা আছে। চৈতন্য ৰজাৰ সময়ত মনসাক মাতৃ দুৰ্গাৰ এটা ৰূপ বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। গতিকে কিছুমান ঠাইত বলিদান কৰা প্ৰথাৰ প্ৰচলন আছিল। আজিও বহু পূজাত ছাগলী বলি দিয়া হয় বুলি জানিব পাৰি।

মা মানসা হৈছে সাপদেৱী। শিৱৰ কন্যা, বিষৰ দেৱী, কাশ্যপ আৰু নাগমাতাৰ কন্যা হিচাপেও গণ্য কৰা হয়। সাধাৰণতে বাৰিষা কালত দেৱী মনসাক পূজা কৰা হয়, কিয়নো সেই সময়ত সাপবোৰ অধিক সক্ৰিয় হৈ থাকে। নাগ পঞ্চমী, শাওণৰ সংক্ৰান্তি, ভাদ মাহৰ সংক্ৰান্তি আৰু আহিন মাহৰ সংক্ৰান্তিৰ দিনা বাংলা আৰু উৰিষ্যাত মা মানসৰ পূজা কৰা হয়।

বিশ্বাস অনুসৰি মা মনসা দেৱী হৈছে ভগৱান শিৱৰ মানস কন্যা। একে সময়তে পুৰাণত কাশ্যপ ঋষিৰ মনৰ পৰা জন্ম হোৱা বুলিও উল্লেখ আছে। কিছুমান গ্ৰন্থ অনুসৰি ভগ্নী হোৱাৰ ইচ্ছা পূৰণৰ বাবে ভগৱান শিৱই নাগৰাজ বাসুকীক দেৱী মনসাৰ উপহাৰ দিছিল ।

ভক্তিৰে পূজা কৰা ভক্তসকলৰ প্ৰতি মনসা দেৱী অতি দয়ালু। মনসা দেৱীৰ পূজা প্ৰধানকৈ ভাৰতৰ উত্তৰ-পূব অঞ্চলত কেন্দ্ৰীভূত হৈ আছে। মাতা মনসা বাকী সকলো দেবীৰ দৰেই ভক্তৰ মনৰ সকলো কামনা পূৰণ কৰা এগৰাকী দয়ালু দেৱী। নিজৰ ভক্ত সকলক ৰক্ষা কৰিবলৈ সাপ সদায় উপস্থিত থাকে। দেৱীৰ প্ৰতিমূৰ্তিত তেওঁৰ এই বিশ্বাসী পুত্ৰক তেওঁৰ কোলাত আৰু মুকুটত দেখুওৱা হৈছে।

মনসা দেৱীক বহু লোকৰ ঘৰতে পূজা কৰা হয়। এই উপলক্ষে দেৱীৰ এটা আকৰ্ষণীয় প্ৰতিমূৰ্তি নিজ গৃহত স্থাপন কৰে। ভক্তিৰে পূজা কৰিলে তেওঁ ভক্তসকলৰ সকলো কামনা পূৰণ কৰে বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। গোটেই পৰিয়ালটোৱে একেলগে বহি দেৱীক পূজা কৰে। মাতৃ মানসা এগৰাকী দয়ালু দেৱী। তেওঁৰ পূজাই দুষ্ট বাধাৰ পৰা মুক্তি পোৱাত সহায় কৰে‌  লগতে বিয়াৰ সময়ত আৰু সন্তান বিচৰাৰ সময়ত মনসাক পূজা কৰিলে সুফল পোৱা যায় বুলিও প্ৰবাদ আছে ।