মৃত্যুৰ পাছত কোষ আৰু অংগক পুনৰুদ্ধাৰ কৰিব পৰা যাবনে? অধ্যয়নে আনিছে আশাৰ বতৰা , জানক সবিশেষ

এনাস্থেটিক কৰা জীৱ-জন্তুবোৰে কাম কৰা বন্ধ কৰাৰ ষাঠি মিনিটৰ পাছতে হৃদযন্ত্ৰত তেজৰ সঞ্চালন পুনৰ আৰম্ভ কৰিবলৈ সক্ষম হয় গৱেষকসকলে। তেওঁলোকে এটা বিশেষ যন্ত্ৰ আৰু অক্সিজেন আৰু অন্যান্য উপাদান কঢ়িয়াই নিয়া কৃত্ৰিম তৰল পদাৰ্থ ব্যৱহাৰ কৰিছিল যিয়ে কোষৰ স্বাস্থ্য বৃদ্ধি কৰে আৰু প্ৰদাহ দমন কৰে।

এই সবিশেষ প্ৰকাশ পাইছে এক প্ৰেছ ব্রিফিঙৰ সময়ত, য’ত গৱেষকসকলে কয় যে তেওঁলোকে অংগ ফুলা আৰু ৰক্তবাহী নলীকা ভাঙি যোৱা আদি কিছুমান ক্ষতি হ্ৰাস কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে, যিটো অৰ্গেনএক্স কৌশল নামৰ চিকিৎসাৰ প্ৰায় ছয় ঘণ্টাৰ পাছত। যেতিয়া হাৰ্ট ফেইলৰ ফলত তেজৰ সোঁত বন্ধ হয়, তেতিয়া অক্সিজেনৰ অভাৱত ৰক্তবাহী নলীবোৰ ফুলি উঠে আৰু ভাঙি যায়।

ফলাফলত দেখা যায় যে যেতিয়া হৃদযন্ত্ৰ বন্ধ হয়, তেতিয়া শৰীৰটো আমি পূৰ্বে বিশ্বাস কৰা ধৰণে মৃত নহয়। গৱেষকসকলে কয় ,"আমি দেখুৱাবলৈ সক্ষম হৈছিলো যে আমি কোষবোৰক মৰিবলৈ মনাব পাৰো।" 

গৱেষকসকলে কিছুমান ক্ষতি হ্ৰাস কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল, যেনে অংগ ফুলা আৰু ৰক্তবাহী নলীকা ভাঙি যোৱা।

নেচাৰ আলোচনীত প্ৰকাশিত এই অধ্যয়নত কোৱা হৈছে যে লক্ষ্য নিৰ্ধাৰণ কৰা হস্তক্ষেপৰ দ্বাৰা মিনিট বা ঘণ্টাৰ পাছতো এই প্ৰক্ৰিয়াসমূহ হ্ৰাস বা ওলোটা কৰিব পাৰি। গৱেষণা পত্ৰখনত কোৱা হৈছে যে, “অৰ্গেনএক্স প্ৰয়োগে কলাৰ অখণ্ডতা ৰক্ষা কৰিলে, কোষৰ মৃত্যু হ্ৰাস কৰিলে, আৰু বহুতো গুৰুত্বপূৰ্ণ অংগত নিৰ্বাচিত আণৱিক আৰু কোষীয় প্ৰক্ৰিয়া পুনৰুদ্ধাৰ কৰিলে”।

দলটোৱে আশা কৰিছে যে কেতিয়াবা হয়তো এই প্ৰযুক্তিৰ সহায়ত এজন ব্যক্তিৰ জীৱন পুনৰুদ্ধাৰ কৰিব পৰা যাব। যি হঠাতে মৃত্যুমুখত পৰে । তেওঁলোকে আকৌ কয় যে সেইটো কৰিবলৈ আৰু বহুত পৰীক্ষা-নিৰীক্ষাৰ প্ৰয়োজন হ’ব।

তেওঁলোকে আশা কৰিছে যে অৰ্গেনএক্সে অৱশেষত গুৰুতৰ, অপ্ৰত্যাৱৰ্তনীয় মগজুৰ আঘাত থকা দাতাৰ জীৱন সহায়ক প্ৰত্যাহাৰ কৰাৰ পাছত লাভ কৰা অংগসমূহৰ ব্যৱহাৰ বৃদ্ধি কৰিবলৈ সক্ষম হ’ব, যাৰ ফলত তেজ চলাচল বন্ধ হ’লেও হ’ব পৰা ক্ষতি ৰোধ কৰিব পাৰিব।