কাজল আৰু উই পোকৰ উদাহৰণেৰে চাণক্যই মানুহক কি নীতিশিক্ষা দি গৈছে? জানো আহক

 কিন্তু সেই ধন এদিন তেনে লোকৰ বাবে অর্থহীন হৈ পৰে। চকুত লগোৱা কাজল একে সময়তে বেছিকৈ লগোৱা নহয়। চকুত অলপ অলপকৈ কাজল সদায় লগোৱাৰ ফলত এদিন কাজল শেষ হৈ যায়। উই পোকে মাটিত এদিনতে উই হাফলু সৃষ্টি নকৰে। লাহে লাহে উই পোকে মাটিত বৃহৎ উই হাফলুৰ সৃষ্টি কৰে আৰু তাৰ মাজতেই আবদ্ধ হৈ বাহিৰলৈ ওলাব নোৱাৰা হৈ পৰে। 

সেয়ে উই পোকে উই হাফলু সৃষ্টি কৰা কাৰ্যও এক বৃথা কাৰ্যৰ বাদে আন একো নহয়। চাণক্যই এই শ্লোকৰ জৰিয়তে সেয়ে উই হাফলু আৰু কাজলৰ অৱস্থা প্ৰত্যক্ষ কৰি মানুহৰ সঞ্চিত ধন কিছু পৰিমাণে হ'লেও দান- ধ্যানত ব্যয় কৰিবলৈ কৈছে। লগতে চাণক্যই তেওঁৰ  শ্লোকৰ জৰিয়তে আঠুৱা চাই ঠেং মেলাৰ কথাও কৈছে।  আঠুৱা চাই ঠেং মেলা বুলি আমাৰ মাজত এষাৰি প্ৰবচন প্ৰচলন কৈছে। অর্থাৎ মানুহে সদায় উপাৰ্জনৰ সৈতে সংগতি ৰাখি খৰচ কৰিব লাগে। এক টকা উপার্জন কৰি দহ টকা খৰচ কৰা মানুহজন এটা সময়ত বিপদত পৰিবই। 

ধনৰ বলত একাধিক নাৰীৰ সৈতে অবৈধ সম্পর্ক ৰক্ষা কৰা লোক এজন মানসিকভাবে বিষাক্ত হৈ পৰাৰ লগতে নানান ৰোগতো আক্ৰান্ত হোৱাৰ ভয় থাকে বুলি চাণক্যই কৈছে। সেয়ে তেওঁ সৎ কামত ধন ব্যয় কৰাৰ লগতে সাধ্যনুসৰি দান কৰাৰ কথাও কৈ গৈছে।