চকুলো কিয় ওলাই? কন্দাৰো কিবা লাভ আছে নেকি? বিজ্ঞানে কি কয় পঢ়ক

চকুপানী তিনি প্ৰকাৰৰ। প্ৰথম চকুপানী হ’ল এলাৰ্জী, সংক্ৰমণ বা চকুৰ যিকোনো সমস্যাৰ বাবে অহা চকুলো।  আন চকুপানীবোৰ হ’ল সেইবোৰ, যিবোৰ প্ৰচণ্ড বতাহ বা বতৰ আদিৰ বাবে চকুত আহে বা ওলাই। কিন্তু তৃতীয় প্ৰকাৰৰ চকুলো আছে, যাৰ কাৰণ আমাৰ কান্দোন বা আৱেগৰ লগত জড়িত।

যেতিয়াই আমি যিকোনো আৱেগৰ চৰম সীমাত উপনীত হওঁ তেতিয়াই আমি চকুলো টুকিবলৈ আৰম্ভ কৰো। ইয়াৰ কাৰণ হ’ল যেতিয়াই কোনোবাই আৱেগিক হৈ পৰে বা যিকোনো আৱেগৰ চৰম সীমাত থাকে তেতিয়াই শৰীৰত বহুতো প্ৰতিক্ৰিয়াৰ সৃষ্টি হয়। ই দুখ বা সুখ হ’ব পাৰে, চৰম সুখতো চকুৰ পৰা চকুলো ওলায়। ইয়াৰ বাহিৰেও আমাৰ চকুৰ পৰা চকুপানী ওলাই আহে যেতিয়া আমি খুব খঙাল বা অতি ভয় খাওঁ।

আৱেগৰ চৰম সীমাত উপনীত হ’লে শৰীৰত এড্ৰিনেলিনৰ মাত্ৰা আদিৰ পৰিৱৰ্তনকে ধৰি বহুতো হৰম’নৰ পৰিৱৰ্তন ঘটে। এই হৰম’নবোৰৰ পৰিৱৰ্তনে চকুত প্ৰত্যক্ষ প্ৰভাৱ পেলায়। ইয়াৰ কাৰণে চকুত পানী আহিবলৈ আৰম্ভ কৰে। তৃতীয় শ্ৰেণীৰ চকুলো অৰ্থাৎ কান্দোন চকুলো আৱেগিক সঁহাৰি হিচাপে আহে। আচলতে আমাৰ মগজুত এটা লিম্বিক চিষ্টেম আছে। ইয়াত মগজুৰ হাইপ’থেলামাছ থাকে, যিটো স্নায়ুতন্ত্ৰৰ সৈতে প্ৰত্যক্ষ সংস্পৰ্শত থাকে। এই ব্যৱস্থাৰ নিউৰ’ট্ৰান্সমিটাৰে সংকেত দিয়ে আৰু আমি যিকোনো আৱেগৰ চৰম পৰ্যায়ত কান্দো।

যদিও এই কথা জানি আপুনি আচৰিত হ’ব পাৰে, কিন্তু আৱেগৰ অতিৰিক্ততা থাকিলে যদি কান্দে, তেন্তে ই আপোনাৰ শৰীৰৰ বাবে ভাল। বিজ্ঞানীসকলে কয় যে কান্দিলে চকুৰ স্বাস্থ্যই নহয়, মানসিক স্বাস্থ্যও উন্নত হয়।