ডিজিটেল ডেস্ক: তেলেংগানাৰ এগৰাকী অটোৰিক্সা চালকৰ পুত্ৰৰ সাফল্যই কঢ়িয়াইছে অনুপ্ৰেৰণাৰ আখৰ৷ আৰ্থিক দীনতা যে সফলতাৰ বাটত বাধাৰ প্ৰাচীৰ নহয়, সেই কথাই পুনৰবাৰ উদ্ভাসিত হ’ল এগৰাকী ছাত্ৰৰ কৃতিত্বত৷ উৰুখা পঁজাৰ পৰা আইআইএম আহমেদাবাদলৈ সফলতাৰ সোপান নিৰ্মাণ এইগৰাকী ছাত্ৰগৰাকীৰ নাম লক্ষ্মীকান্ত ৰেড্ডী৷
যেতিয়া লক্ষ্মীকান্ত ৰেড্ডীৰ দেউতাকে অন্য ল’ৰা-ছোৱালীক তেওঁৰ অটোৰিক্সাত উঠাই কনভেন্ট স্কুললৈ লৈ গৈছিল, তেতিয়া তেওঁ এটা সপোন দেখিছিল যে তেওঁৰ পুত্ৰইও কনভেণ্টত শিক্ষাগ্ৰহণ কৰি সুশিক্ষিত হৈ কৰ্প’ৰেট জগতত নিজকে প্ৰতিষ্ঠিত কৰাব৷ ৰেড্ডীয়ে কেৱল কনভেন্ট স্কুলত নামভৰ্তি কৰাই নহয়, তেওঁ বৃহস্পতিবাৰৰ পৰা অধ্যয়ন আৰম্ভ কৰা পিজিপিএক্স পাঠ্যক্ৰমৰ বাবে নামভৰ্তিও লাভ কৰিছিল। আইআইএম আহমেদাবাদৰ পৰা পৰা স্নাতক হোৱাৰ পিছত প্ৰথমে মাক-দেউতাকক এটা ঘৰ সাজি দিব বিচৰা ২৭ বছৰীয়া ৰেড্ডীয়ে কয়, মোৰ এতিয়াও সেই মুহূৰ্তটো মনত আছে যেতিয়া মই মোৰ দেউতাক বিদ্যালয়ৰ দ্বাৰা প্ৰদান কৰা সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ মেধাৱী ছাত্ৰৰ বঁটাটো গ্ৰহণ কৰিবলৈ মঞ্চত উঠিবলৈ জোৰ দিছিলোঁ, য’ত তেওঁ প্ৰতিদিনে অন্য ল’ৰা-ছোৱালীক থ’বলৈ আহিছিল৷
দেউতাকে মৰমতে পুতেকক লক্ষ্মী বুলি মাতিছিল৷ লক্ষ্মীকান্ত কেতিয়াও ধনৰ সৈতে ভাগ্যৱান হোৱা নাছিল, কিন্তু দেৱী সৰস্বতীয়ে যেন তেওঁক সদায় আশীৰ্বাদ বৰষণ কৰিছিল৷
তেলেংগানাৰ গোদাৱৰীখানিৰ বাসিন্দা ৰেড্ডীৰ পৰিয়ালটো পোনতে আছিল এটি কৃষক পৰিয়াল৷ কিন্তু, আশা কৰাধৰণে খেতি নোহোৱাত তেওঁৰ দেউতাকে অটোৰিক্সা চলোৱা আৰম্ভ কৰিছিল, যিটো বৃত্তি তেওঁ কেইবাদশক ধৰি অব্যাহত ৰাখিছিল। কিন্তু, তেওঁ কেইবছৰমান আগতে পক্ষাঘাত ৰোগত আক্ৰান্ত হোৱাত অটোৰিক্সা বাবে ইয়াক এৰি দিছিল।
লক্ষ্মীকান্ত ৰেড্ডীয়ে কয়, মই সপ্তম শ্ৰেণীলৈকে তেলেগু মাধ্যমত পঢ়িছিলোঁ৷ তাৰ পাছত মোৰ দেউতাই মোক কনভেন্ট স্কুলত নামভৰ্তি কৰাই দিছিল৷ অষ্টম শ্ৰেণীৰ পৰা দশম শ্ৰেণীলৈ মই তাত পঢ়িছিলোঁ। মই এখন কনিষ্ঠ মহাবিদ্যালয়ত বিজ্ঞান শাখাত অধ্যয়ন কৰিবলৈ সম্পূৰ্ণ বৃত্তি পাইছিলোঁ। তাৰ পাছত মই শ্ৰীনিধি ইনষ্টিটিউট অব্ চায়েন্স এণ্ড টেকন’লজীত পঢ়িবলৈ বৃত্তি লাভ কৰিছিলোঁ৷
ৰুগীয়া পিতৃৰ অসুস্থতাৰ বাবে, তেওঁ সমাজৰ পৰা সহায় ল’বলৈ আৰু মাচুল আৰু অন্যান্য ব্যয় উপাৰ্জন আৰু পৰিশোধ কৰিবলৈ টিউচন কৰিবলৈ বাধ্য হৈছিল। তেওঁ ৰাজ্যিক পৰিবহন বাছৰ দ্বাৰা দৈনিক ২৮ কিলোমিটাৰ যাত্ৰা কৰিছিল। ৰেড্ডীক হায়দৰাবাদত ছফ্টৱেৰ ডেভেলপমেণ্টৰ বাবে এটা ফাৰ্মৰ সৈতে ৰখা হৈছিল। ২০১৯ চনত তেওঁ টেৰেছ বাগিচা আৰু কৃষিৰ প্ৰচাৰৰ বাবে বন্ধুবৰ্গৰ সৈতে এটা ষ্টাৰ্টআপ আৰম্ভ কৰিছিল।
কিন্তু, ক’ভিডে থানবান কৰিছিল ৰেড্ডীৰ সপোন৷ সেই সম্পৰ্কে তেওঁ কয়, মহামাৰীটোৱে মোৰ সপোনক বাস্তৱায়িত কৰিবলৈ অধিক সাহস দিছিল৷ মই ২০২০ চনত কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰিছিলোঁ আৰু ২০২১ চনত আনন্দত ফাটি পৰিছিলোঁ। কিয়নো, মোৰ জীৱনৰ এটি সপোন পূৰ হৈছিল৷ আইআইএম আহমেদাবাদ চৌহদত চাৰি দিন হ’ল, কিন্তু সেই সুখকৰ অনুভৱটো এতিয়াওশেষ হোৱা নাই৷ ৰেড্ডীয়ে কয় যে তেওঁ ২০২৩ চনত তেওঁৰ পিজিপিএক্স সম্পূৰ্ণ কৰাৰ পিছত, তেওঁৰ অগ্ৰাধিকাৰ হ’ব তেওঁৰ মাক-দেউতাকক এটা ঘৰ সাজি দিয়া৷ ৰেড্ডীয়ে কয়, মই প্ৰথমে এটা চাকৰি লম আৰু তেওঁলোকৰ ভৰণ-পোষণৰ বাবে পৰ্যাপ্ত উপাৰ্জন কৰিম। তাৰ পাছত মই নিজে ওলাই আহিব বিচাৰো আৰু এজন উদ্যোগী হোৱাৰ মোৰ সপোন বাস্তৱায়িত কৰিব বিচাৰো৷
