ডিজিটেল ডেস্কঃ প্ৰতিজন ব্যক্তিয়ে নিজাকৈ এখন ঘৰ সৰুকৈ হ’লেও নিৰ্মাণ কৰিব বিচাৰে। য'ত তেওঁ পৰিয়ালৰ সৈতে সুখী জীৱন কটাব পাৰিব। কিন্তু সুখী জীৱন যাপন কৰিবলৈ এজন ব্যক্তিৰ বাবে কিছুমান কথা মনত ৰখাটো অতি প্ৰয়োজনীয়। হিন্দু ধৰ্মত ঘৰ নিৰ্মাণ কৰাৰ আগতে ভূমি পূজা কৰা হয়। বহুতে গম পায় যে ভূমি পূজাৰ সময়ত কিছু বস্তু ভেটিত ৰখা হয়। ইয়াৰে নাগ-নগিন যোৰ আটাইতকৈ প্ৰধান বুলি ধৰা হয়। বিশ্বাস অনুসৰি ইয়াৰ ফলত ঘৰ নিৰ্মাণত কোনো ধৰণৰ বাধাৰ সৃষ্টি নহয় আৰু মাটিৰ সকলো দোষ আঁতৰাই পেলোৱা হয়। এই বিষয়ে পুৰাণত এটা শ্লোক উল্লেখ আছে।
শ্লোক-
শেষণ চকল্পয়দ্বমানন্ত বিশ্বৰূপীনাম।
যো ধৰায়তী ভূতনী ধৰম চেমাম সপর্বতম.. অর্থ- পৰমদেৱে পৰ্বতকে ধৰি সমগ্ৰ পৃথিৱীখনকে ধৰি ৰখা বিশ্বৰূপ অনন্ত নামৰ ঈশ্বৰৰ ৰূপত শেষনাগ সৃষ্টি কৰিছিল।
শেষনাগ
শাস্ত্ৰ মতে হাজাৰ ফণা থকা শেষনাগ সকলো সাপৰ ৰজা। ঈশ্বৰৰ বিচনা হৈ সুখ যোগান ধৰা শেষনাগ ঈশ্বৰৰ একান্ত ভক্ত। কেৱল এয়াই নহয়, ভগৱানৰ লগত পৃথিৱীত জন্ম লৈ বহুবাৰ তেওঁ লীলাত সহায় কৰিছে। শ্ৰীমদ্ভাগৱতৰ দশম অধ্যায়ৰ ২৯ নং পদত ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণই কৈছে-
অনন্তচচ্মী নগানাম মানে- মই সাপৰ মাজত শেষনাগ।
সেইবাবেই ঘৰৰ ভেটিত ৰূপৰ সাপ এযোৰ ৰখা হয়।
ভূমি পূজনৰ সমগ্ৰ আচাৰ এই মানসিক বিশ্বাসৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঢ় লৈ উঠিছে যে যেনেকৈ শেষনাগে সমগ্ৰ পৃথিৱীখনক ফণাত ধৰি ৰাখে, ঠিক সেইদৰে মূল ঘৰৰ ভেটিও পবিত্ৰ ৰূপৰ সৰ্পৰ ফণাত সুদৃঢ়ভাৱে প্ৰতিষ্ঠা কৰিব লাগে। শেষনাগৰ ঘৰ ক্ষীৰসাগৰত। সেয়ে পূজাৰ কলহত গাখীৰ, দৈ আৰু ঘিউ ঢালি মন্ত্ৰ আমন্ত্ৰণ কৰি শেষনাগক আমন্ত্ৰণ কৰা হয়, যাতে তেওঁ ঘৰখন ৰক্ষা কৰে।
ঘৰ সাজি থাকোঁতে কিয় ভেটিত ৰূপৰ নাগ-নাগিন সুমুৱাই দিয়া হয়, যাতে ঘৰৰ নিৰ্মাণৰ কাম সুকলমে আৰু ক্ষিপ্ৰতাৰে সম্পূৰ্ণ হয়। ৰূপৰ নাগ-নাগিন ঘৰৰ ভেটিত থাকিলে মাটিত থকা সকলো অপদেৱতা, ভূত-প্ৰেত আদি আঁতৰি যায়।
Continue Reading
