জগন্নাথ মন্দিৰত এতিয়াও ধপধপাই থাকে শ্ৰীকৃষ্ণৰ হৃদপিণ্ড! এই মন্দিৰ ইমান অলৌকিক যে বিজ্ঞানো হয় হায়ৰাণ

উল্লেখ্য যে ওড়িশা ৰাজ্যৰ পুৰীত অৱস্থিত ভগৱান জগন্নাথ মন্দিৰ ভাৰতৰ চাৰিটা পবিত্ৰ ধামৰ ভিতৰত অন্যতম। ভগৱান জগন্নাথৰ এই ৰথযাত্ৰাত তেওঁৰ ভাতৃ বলভদ্ৰ আৰু ভগ্নী সুভদ্ৰায়েও অংশগ্ৰহণ কৰে। বিশ্বাস কৰা হয় যে এবাৰ ভগৱান জগন্নাথৰ ভগ্নী সুভদ্ৰাই নগৰখন চাবলৈ ইচ্ছা কৰিছিল। ভগ্নীৰ এই ইচ্ছা পূৰণৰ বাবে ভগৱান জগন্নাথ আৰু বলভদ্ৰই তেওঁ ৰথত উঠাই নগৰ দেখুৱাবলৈ গ’ল। এই সময়ত তেওঁলোক গুণ্ডিচাত থকা পেহীয়েকৰ ঘৰলৈও গৈছিল। তেতিয়াৰ পৰাই আৰম্ভ হ’ল এই ৰথযাত্ৰাৰ পৰম্পৰা।পুৰীৰ জগন্নাথ মন্দিৰৰ সৈতে বহুতো ৰহস্য জড়িত হৈ আছে। যিবোৰ ৰহস্যৰ ওৰ কোনেও আজিলৈকে উলিয়াব পৰা নাই। পুৰীৰ জগন্নাথ মন্দিৰ ইমান অলৌকিক যে বিজ্ঞানৰ ওচৰতো এই ৰহস্যৰ উত্তৰ নাই। জগন্নাথ মন্দিৰত ভগৱান জগন্নাথ, বলভদ্ৰ আৰু ভগ্নী সুভদ্ৰাৰ প্ৰতিমা আছে।

 ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণই যেতিয়া তেওঁৰ দেহ ত্যাগ কৰিছিল তেতিয়া তেওঁক দাহ কৰা হৈছিল বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। শ্ৰীকৃষ্ণৰ শৰীৰটো পঞ্চভূতৰ লগত বিলীন হৈ গ’ল যদিও হৃদপিণ্ডটো স্বাভাৱিক আৰু জীৱিত অৱস্থাত থাকি গ'ল। কোৱা হয় যে তেওঁৰ হৃদপিণ্ড এতিয়াও সুৰক্ষিত অৱস্থাত আছে। ভগৱান জগন্নাথৰ মূৰ্তিৰ ভিতৰত তেওঁৰ হৃদয় আছে বুলি বিশ্বাস কৰা হয় আৰু আজিও ই ধপধপাই থাকে। প্ৰতি ১২ বছৰৰ মূৰে মূৰে জগন্নাথ মন্দিৰত ভগৱান জগন্নাথ, বলভদ্ৰ আৰু তেওঁলোকৰ ভগ্নী সুভদ্ৰাৰ প্ৰতিমা সলনি কৰা হয়। যেতিয়াই এই মূৰ্তিবোৰ সলনি কৰা হয় তেতিয়াই সমগ্ৰ চহৰখনৰ বিদ্যুৎ বন্ধ কৰি দিয়া হয়। এই সময়ত এই মন্দিৰৰ চাৰিওফালে অন্ধকাৰ সৃষ্টি কৰা হয়। 

১২ বছৰত যেতিয়া এই মূৰ্তিসমূহ সলনি কৰা হয়, তেতিয়া মন্দিৰৰ নিৰাপত্তা ব্যৱস্থা চি আৰ পি এফৰ হাতত অৰ্পণ কৰা হয়। এই সময়ছোৱাত যিকোনো ব্যক্তিৰ প্ৰৱেশ নিষিদ্ধ। আন্ধাৰ হোৱাৰ পিছত কোনেও এই মন্দিৰত প্ৰৱেশ কৰিব নোৱাৰে। মূৰ্তি তিনিটা থকা ঠাইলৈ এজন পুৰোহিতকহে যাবলৈ অনুমতি দিয়া হয়। পুৰোহিতৰ হাতত হাতমোজা পিন্ধোৱা হয় আৰু সমগ্ৰ চৌপাশ আন্ধাৰ হৈ থকাৰ পাছতো তেওঁৰ চকুত পটি বান্ধি দিয়া হয় যাতে পুৰোহিতেও কোনোপধ্যেই মূৰ্তিবোৰ দেখা নাপায়। পুৰণি মূৰ্তিৰ পৰা এটা বস্তু উলিয়াই আনি নতুন মূৰ্তিটোত ভৰোৱা হয়। এই বস্তুটোক কোৱা হয় ব্ৰহ্ম পদাৰ্থ। পুৰণি মূৰ্তিৰ পৰা এই ব্ৰহ্ম পদাৰ্থ উলিয়াই আনি নতুন মূৰ্তিত ভৰোৱা হয়। কি এই ব্ৰহ্ম পদাৰ্থ? ব্ৰহ্ম পদাৰ্থ যদি কোনোবাই দেখে তেন্তে তেওঁৰ লগে লগে মৃত্যু হ’ব। এই ব্ৰহ্ম পদাৰ্থ শ্ৰীকৃষ্ণৰ লগত জড়িত। বহু পুৰোহিতে কয় যে মূৰ্তি সলনি কৰি থাকোঁতে যেতিয়া তেওঁলোকে পুৰণি মূৰ্তিৰ পৰা নতুন মূৰ্তিলৈ ব্ৰহ্ম পদাৰ্থ ঢালি দিয়ে তেতিয়া তেওঁলোকে কিবা এটা উঠা-নমা কৰা অনুভৱ কৰে। তেওঁলোকে সেয়া কেতিয়াও দেখা নাই কিন্তু তাক হাতেৰে স্পৰ্শ কৰিলে এটা শহাপহু ধৰফৰাই থকা যেন অনুভৱ হয়। এয়া শ্ৰীকৃষ্ণৰ হৃদপিণ্ড বুলি বিশ্বাস কৰা হয়।  প্ৰতি বছৰেই ৰথযাত্ৰাৰ সময়ত পুৰীৰ ৰজাই সোণৰ ঝাড়ুৰে নিজহাতে পথ পৰিস্কাৰ কৰিবলৈ আহে।

১)জগন্নাথ মন্দিৰৰ পতাকা একেবাৰে অনন্য। মন্দিৰৰ পতাকা সদায় বতাহৰ দিশৰ বিপৰীতে উৰি থাকে। পতাকাখন বিপৰীত দিশত উৰি যায় য'ত বতাহ প্ৰবাহিত হয়। এতিয়ালৈকে, মানুহে ইয়াৰ আঁৰৰ কাৰণ কি অনুমান কৰিব পৰা নাই।

২)মন্দিৰৰ চক্ৰ ২০ ফুট ওখ আৰু এক টনতকৈও অধিক গধুৰ। এই চক্ৰটো মন্দিৰৰ ওপৰৰ অংশত আছে। কিন্তু এই চক্ৰটোৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাটো হ'ল আপুনি চহৰখনৰ যিকোনো প্ৰান্তৰ পৰা এই চক্ৰটো চাব পাৰে।যদি আপুনি মন্দিৰৰ যিকোনো অংশত থিয় হয়, আপুনি অনুভৱ কৰিব যে মন্দিৰৰ চক্ৰটো আপোনাৰ ফালে ঘূৰি আছে।

৩)কোনো বিমান কেতিয়াও মন্দিৰৰ ওপৰেৰে উৰি নাযায় বা এই মন্দিৰৰ ওপৰেৰে কোনো চৰাই পাৰ নহয়।

৪)এই মন্দিৰৰ ছাঁ দিনটোৰ কোনো সময়তে গঠন নহয়। অৰ্থাৎ, আপুনি গোটেই দিনটো মন্দিৰৰ ছাঁ দেখা নাপাব। 

৫)পুৰীৰ জগন্নাথ মন্দিৰত ৪ খন দুৱাৰ আছে। এই চাৰিখন গেটৰ মূল দুৱাৰক 'সিংহদ্বাৰ বুলি কোৱা হয়। যেতিয়া ভক্তসকলে সিংহদ্বাৰৰ পৰা মন্দিৰত প্ৰৱেশ কৰে, তেওঁলোকে সাগৰৰ গৰ্জন শুনে, কিন্তু গেটৰ মাজেৰে মন্দিৰত প্ৰৱেশ কৰাৰ লগে লগে সাগৰৰ গৰ্জন নাইকিয়া হৈ যায়। আৰু যেতিয়ালৈকে কোনোবাই মন্দিৰৰ ভিতৰত থাকে, মন্দিৰৰ ভিতৰত সাগৰৰ শব্দ একেবাৰে নাথাকে।

৬)জগন্নাথ মন্দিৰৰ ৪৫ মহলীয়া শিখৰতস্থিত পতাকা সদায় সলনি কৰা হয়। অৰ্থাৎ নতুন পতাকা লগোৱা হয়। মান্যতা অনুসৰি এদিনৰ বাবে পতাকা সলনি নহলে ১৮ বছৰৰ বাবে মন্দিৰ বন্ধ হৈ যাব। 

৭)মন্দিৰৰ ৰন্ধনশালত প্ৰসাদ ৰান্ধিবলৈ মাটিৰ ৭ টা পাত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। পাত্ৰবোৰ ইটোৰ ওপৰত সিটোকৈ চৌকাত বহুৱাই খৰিৰ জুইৰে ৰন্ধা হয়। অতি আশ্চৰ্যজনকভাৱে আটাইতকৈ ওপৰৰ পাত্ৰটোৰ ভোগ পোন প্ৰথমে সিজে। মন্দিৰত তৈয়াৰ কৰা প্ৰসাদ কেতিয়াও অপচয় নহয়। বিশ্বাস কৰা হয় যে যিকোনো এদিনত ২ হাজাৰৰ পৰা প্ৰায় ২০ হাজাৰ ভক্তই জগন্নাথ পুৰী মন্দিৰ দৰ্শন কৰে। কিন্তু মন্দিৰত তৈয়াৰ কৰা প্ৰসাদৰ পৰিমাণ গোটেই বছৰটো একে। তথাপিও প্ৰসাদ কম নহয় বা অত্যাধিক নহয়।

পুৰীৰ জগন্নাথ মন্দিৰ ইমানেই ৰহস্যময় যে বিজ্ঞানৰ নানা গৱেষণাও হাৰ মানি গৈছে। ইয়াৰ কোনো এটা ৰহস্য আজিলৈকে ভেদ কৰিব পৰা নাই বিজ্ঞান জগতে।