বিদ্যালয়লৈ ১২ কিলোমিটাৰ চাইকেল চলাই আহে এজন শিক্ষক এজন ছাত্ৰ আৰু এখন বিদ্যালয়ৰ কাহিনী…

ডিজিটেল ডেস্ক : ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ সংখ্যা মাত্ৰ এজন, শিক্ষকো এজন। এনে পৰিস্থিতিতো অব্যাহত আছে বিদ্যালয়খনৰ পাঠদান কাৰ্যসূচী, আনকি পৰীক্ষাও অনুষ্ঠিত হয়। মহাৰাষ্ট্ৰৰ ৱাছিম ​​জিলাৰ এখন প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ৰ কাহিনী এয়া।

 গণেশপুৰ মহাৰাষ্ট্ৰৰ ৱাছিম ​​জিলাৰ এখন সৰু গাঁও। আকাৰ আৰু জনসংখ্যা দুয়োটা দিশতে ই অঞ্চলটো এখন সৰু গাঁও। সমগ্ৰ গাঁওখনত মাত্ৰ ১৫০টা ঘৰহে আছে। প্ৰতিটো পৰিয়াল অৰ্থনৈতিকভাৱে যথেষ্ট পিছপৰা। গাঁৱৰ এটা মূৰত জিলা পৰিষদৰ এই প্ৰাথমিক বিদ্যালয়খন। গাঁৱত সাক্ষৰতাৰ হাৰ অতি কম যদিও মাত্ৰ ৮ বছৰীয়া কাৰ্তিক ছেগোৰ ছাত্ৰ। কাৰ্তিক তৃতীয় শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰ। বিদ্যালয়খন প্ৰতিদিনে খোলা থাকে কেৱল এজন ছাত্ৰৰ বাবে। পুৱাৰে পৰা জাতীয় সংগীত গাই আন পাঁচখন বিদ্যালয়ৰ দৰে ক্লাছ আৰম্ভ হয়।

 কাৰ্তিকক পঢ়াবলৈ কিশোৰ মানকাৰ নামৰ এজন শিক্ষক নিয়মীয়াভাৱে আহে বিদ্যালয়লৈ। তেওঁ কাৰ্তিকক গণিতৰ পৰা ইক’লজীলৈকে প্ৰতিটো বিষয়তে পাঠদান কৰে। কিশোৰে প্ৰতিদিনে ১২ কিলোমিটাৰ চাইকেলেৰে স্কুললৈ অহা-যোৱা কৰে কেৱল কাৰ্তিকক পাঠদান কৰাবলৈ। যোৱা দুবছৰ ধৰি তেওঁ এই ৰুটিন মানি চলি আহিছে। কিশোৰে কয় যে গাঁৱত প্ৰাথমিক বিদ্যালয়লৈ যাব পৰা কোনো নাই। কাৰ্তিক একমাত্ৰ। সেয়ে তেওঁক পাঠদান কৰোৱা হয়। বছৰত দুবাৰকৈও পৰীক্ষাও অনুষ্ঠিত কৰা হয়। কিন্তু কাৰ্তিক এজন ছাত্ৰ হৈও সকলো ধৰণৰ চৰকাৰী সা-সুবিধা পায়। আনকি, মধ্যাহ্ন ভোজনো কাৰ্তিকৰ বাবে ৰন্ধা হয়।