ডিজিটেল ডেস্কঃ আজি ভাৰতৰ ৰাজনৈতিক ইতিহাসৰ সৰ্বকনিষ্ঠ প্ৰধানমন্ত্ৰী প্ৰয়াত ৰাজীৱৰত্ন গান্ধীৰ জন্মদিন৷ৰাজীৱ গান্ধী ৪০ বছৰ বয়সত ভাৰতৰ আটাইতকৈ কম বয়সীয়া প্ৰধানমন্ত্ৰী হৈছিল, আনকি হয়তো বিশ্বৰ আটাইতকৈ কম বয়সীয়া নিৰ্বাচিত চৰকাৰৰ মুৰব্বীও আছিল ৰাজীৱ গান্ধী। মাতৃ ইন্দিৰা গান্ধী, ১৯৬৬ চনত প্ৰথম প্ৰধানমন্ত্ৰী হোৱাৰ সময়ত ৰাজীৱ গান্ধীৰ বয়স আছিল মাত্ৰ আঠ বছৰ।
দেশৰ প্ৰজন্মৰ পৰিৱৰ্তনৰ আগজাননী হিচাপে শ্ৰী গান্ধীয়ে জাতিটোৰ ইতিহাসৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ কাৰ্যভাৰ লাভ কৰিছিল। তেওঁৰ মাতৃৰ নিধনৰ শোক শেষ হোৱাৰ লগে লগে তেওঁ লোকসভা নিৰ্বাচনৰ বাবে আগ্ৰহ কৰে। সেই নিৰ্বাচনত কংগ্ৰেছে, পূৰ্বৰ সাতটা নিৰ্বাচনতকৈ বহু বেছি ভোট লাভ কৰিছিল আৰু ৫০৮খন আসনৰ ভিতৰত অভিলেখ সৃষ্টি কৰি ৪০১খন আসন লাভ কৰে৷
সেই সময়ত ৭০ কোটি ভাৰতীয়ৰ নেতা হিচাপে ইমান আকৰ্ষণীয় আৰম্ভণি যিকোনো পৰিস্থিতিতেই উল্লেখযোগ্য। ইয়াক আৰু অধিক অনন্য কৰি তোলা কথাটো হ’ল যে ৰাজীৱ গান্ধী চাৰিটা প্ৰজন্ম ধৰি ভাৰতৰ সেৱা কৰা এক তীব্ৰ ৰাজনৈতিক পৰিয়ালৰ অন্তৰ্গত হ’লেও ৰাজনীতিত পলমআৰু অনিচ্ছুক প্ৰৱেশকাৰী আছিল৷
১৯৪৪ চনৰ ২০ আগষ্টত বম্বেত ৰাজীৱ গান্ধীৰ জন্ম হৈছিল। ভাৰত স্বাধীন হোৱাৰ সময়ত তেওঁৰ বয়স মাত্ৰ তিনি বছৰ আছিল আৰু তেওঁৰ ককাক প্ৰধানমন্ত্ৰী হৈছিল। তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃ লক্ষ্ণৌৰ পৰা নতুন দিল্লীলৈ গুচি যায়। তেওঁৰ পিতৃ ফিৰোজ গান্ধীয়ে নিৰ্ভীক আৰু পৰিশ্ৰমী সাংসদ হিচাপে সুনাম অৰ্জন কৰে।
ৰাজীৱ গান্ধীয়ে প্ৰাথমিক শৈশৱ ককাকৰ সৈতে টিন মূৰ্তি হাউচত কটায়, য’ত ইন্দিৰা গান্ধীয়ে প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ পৰিচাৰিকা হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। কিছু সময়ৰ বাবে তেওঁ ডেৰাডুনৰ ৱেলহাম প্ৰেপত স্কুললৈ গৈছিল যদিও অতি সোনকালেই হিমালয়ৰ পাদদেশৰ আৱাসিক ডুন স্কুললৈ গুচি যায়। তাতেই তেওঁ বহু আজীৱন বন্ধুত্ব গঢ়ি তুলিছিল আৰু তেওঁৰ লগত সৰু ভাতৃ সঞ্জয়ো যোগ দিছিল।স্কুল এৰি ৰাজীৱ গান্ধীয়ে কেম্ব্ৰিজৰ ট্ৰিনিটি কলেজলৈ যায় যদিও অতি শীঘ্ৰেই ইম্পেৰিয়েল কলেজ (লণ্ডন)লৈ স্থানান্তৰিত হয়। তেওঁ মেকানিকেল ইঞ্জিনিয়াৰিঙৰ পাঠ্যক্ৰম কৰিছিল।
কেৰিয়াৰ হিচাপে ৰাজনীতিয়ে যে তেওঁক আগ্ৰহী কৰা নাছিল আৰু সেয়া স্পষ্ট হৈ পৰিছিল। সহপাঠীসকলৰ মতে তেওঁৰ কিতাপৰ আলমাৰীবোৰত দৰ্শন, ৰাজনীতি বা ইতিহাসৰ ওপৰত লিখা গ্ৰন্থ নহয়, বিজ্ঞান আৰু অভিযান্ত্ৰিক বিষয়ৰহে কিতাপ আছিল। তেওঁ পশ্চিমীয়া আৰু হিন্দুস্তানী শাস্ত্ৰীয় সংগীতৰ লগতে আধুনিক সংগীত ভাল পাইছিল। আন আন আগ্ৰহৰ ভিতৰত আছিল ফটোগ্ৰাফী আৰু ৰেডিঅ’।
তেওঁৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ আবেগ অৱশ্যে আছিল উৰণ।ইংলেণ্ডৰ পৰা ঘৰলৈ উভতি আহি তেওঁ দিল্লী ফ্লাইং ক্লাবৰ প্ৰৱেশ পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হৈছিল, আৰু কমাৰ্চিয়েল পাইলটৰ অনুজ্ঞাপত্ৰ লাভ কৰিবলৈ গৈছিল। অতি সোনকালেই তেওঁ ঘৰুৱা ৰাষ্ট্ৰীয় বিমান সংস্থা ইণ্ডিয়ান এয়াৰলাইন্সৰ পাইলট হৈ পৰে।
কেম্ব্ৰিজত থাকোঁতে তেওঁ ইটালীৰ ছোনিয়া মাইনোক লগ পায়। ১৯৬৮ চনত নতুন দিল্লীত দুয়ো বিবাহপাশত আবদ্ধ হয়। ইন্দিৰা গান্ধীৰ নতুন দিল্লীৰ বাসগৃহত তেওঁলোকৰ দুটা সন্তান ৰাহুল আৰু প্ৰিয়ংকাৰ সৈতে বাস কৰিবলৈ লয়। চাৰিওফালৰ ৰাজনৈতিক কাৰ্যকলাপৰ হুলস্থুলৰ মাজতো তেওঁলোকৰ জীৱনটো আছিল অতিকৈ ব্যক্তিগত জীৱন।
কিন্তু ১৯৮০ চনত তেওঁৰ ভাতৃ সঞ্জয়ৰ বিমান দুৰ্ঘটনাত মৃত্যুৱে সকলো কথা সলনি কৰি দিলে। তেতিয়া বহু আভ্যন্তৰীণ আৰু বাহ্যিক প্ৰত্যাহ্বানৰ দ্বাৰা আগুৰি থকা ৰাজীৱ গান্ধীক ৰাজনীতিত প্ৰৱেশ কৰি মাতৃক সহায় কৰিবলৈ হেঁচা বাঢ়ি আহিল। প্ৰথমতে এই হেঁচাবোৰ প্ৰতিহত কৰিছিল যদিও পাছলৈ তেওঁলোকৰ যুক্তিৰ আগত শিৰনত কৰিবলৈ বাধ্য হৈছিল৷যাৰ ফলত ভাতৃৰ মৃত্যুৰ ফলত হোৱা উপ-নিৰ্বাচনত তেওঁ ইউ পিৰ আমেথিৰ পৰা জয়লাভ কৰে।
১৯৮২ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত যেতিয়া ভাৰতে এছিয়ান গেমছ আয়োজন কৰিছিল, তেতিয়া বছৰ বছৰ আগতে ষ্টেডিয়াম আৰু অন্যান্য আন্তঃগাঁথনি নিৰ্মাণৰ প্ৰতিশ্ৰুতি পূৰণ হৈছিল। সকলো কাম সময়মতে সম্পূৰ্ণ কৰি খেলবোৰ নিজেই যাতে কোনো ধৰণৰ হেঁচা বা ত্ৰুটি নোহোৱাকৈ পৰিচালিত হয় তাৰ দায়িত্ব গান্ধীক অৰ্পণ কৰা হৈছিল। এই প্ৰত্যাহ্বানমূলক কামটো পূৰণ কৰাত তেওঁ নীৰৱ দক্ষতা আৰু মসৃণ সমন্বয় প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। একে সময়তে কংগ্ৰেছৰ সাধাৰণ সম্পাদক হিচাপে তেওঁ দল সংগঠনটোক সমান অধ্যৱসায়েৰে সু-শৃংখলিত আৰু শক্তিশালী কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। এই সকলোবোৰ গুণ পাছলৈ বহুত বেছি পৰীক্ষা আৰু চেষ্টাৰ সময়ত চৰ্চালৈ আহিছিল।
কাৰণ ১৯৮৪ চনৰ ৩১ অক্টোবৰত মাতৃৰ নিৰ্মম হত্যাকাণ্ডৰ পাছত গান্ধীয়ে কৰুণ আৰু যন্ত্ৰণাদায়ক পৰিস্থিতিত প্ৰধানমন্ত্ৰী আৰু কংগ্ৰেছৰ সভাপতি দুয়োজনেই হ’ব নোৱাৰিলেহেঁতেন।কিন্তু তেওঁ ব্যক্তিগত শোকৰ ভয়ংকৰ বোজা বহন কৰিলেও স্থিৰতা, মৰ্যাদা আৰু সংযমৰ সৈতে জাতীয় দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰে৷
এমাহজোৰা নিৰ্বাচনী প্ৰচাৰৰ সময়ছোৱাত গান্ধীয়ে পৃথিৱীৰ পৰিধিৰ ডেৰ গুণৰ সমান দূৰত্ব অতিক্ৰম কৰি অক্লান্তভাৱে যাত্ৰা কৰিছিল, ইমান ঠাইত ২৫০খন সভাত ভাষণ দিছিল আৰু লাখ লাখ লোকক মুখামুখিকৈ সাক্ষাৎ কৰিছিল।
আধুনিক মনোভাৱৰ, নিৰ্ণায়ক কিন্তু অপ্ৰদৰ্শনশীল ব্যক্তি গান্ধী উচ্চ প্ৰযুক্তিৰ জগতখনত ভাৰতক আগবঢ়াই নিছিল।তেওঁ বাৰে বাৰে কোৱাৰ দৰে, ভাৰতৰ ঐক্য ৰক্ষা কৰাৰ উপৰিও তেওঁৰ এটা মূল উদ্দেশ্য আছিল ভাৰতক একবিংশ শতিকালৈ আগুৱাই নিয়া।যি কম্পিউটাৰৰ জৰিয়তে সম্ভৱ হৈছিল৷
Continue Reading
