ডিজিটেল ডেস্ক: সততা, সৰলতা আৰু ন্যায়নিষ্ঠাৰ অম্লান আলোকস্তম্ভ লাল বাহাদুৰ শাস্ত্ৰীক আজি তেওঁৰ ওপজা দিনটোত দেশে শ্ৰদ্ধাৰে স্মৰণ কৰিছে৷ কৃষকহিতৈষী হিচাপে পৰিচিত শাস্ত্ৰীৰ অৱদান যুগে যুগে বন্দিত হৈ ৰ’ব৷ তেওঁ আছিল এনে এগৰাকী প্ৰধানমন্ত্ৰী, যিয়ে বাহন ক্ৰয় কৰিবলৈ লৈছিল ঋণ৷
বিদ্ৰোহ, সাম্প্ৰদায়িক বিভেদ, ভোক আৰু অভাৱৰ উত্তেজনাৰ মাজতে লাল বাহাদুৰ শাস্ত্ৰী ভাৰতৰ বাবে আশাৰ চাকি হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰিছিল। তেওঁৰ শ্ল’গান জয় জোৱান জয় কিষাণক সমৰ্থন কৰা কাৰ্যৰ জৰিয়তে তেওঁ সফলতাৰে একতাৰ অনুভূতিৰে দেশবাসীক একত্ৰিত কৰিছিল আৰু আত্মনিৰ্ভৰশীলতা আৰু কঠোৰ পৰিশ্ৰমৰ জীৱনশৈলীক প্ৰচাৰ কৰিছিল।
যদিও দেশৰ দ্বিতীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী ৰাজনৈতিক ক্ষেত্ৰখনত নতুন আছিল, তথাপি তেওঁ তেওঁৰ জনসাধাৰণৰ জীৱনৰ মাটিৰ বাস্তৱতাক সম্পূৰ্ণৰূপে বুজি পাইছিল। তেওঁ নিজেই দৰিদ্ৰ জীৱনৰ পৰা উঠি আহিছিল, যাৰ বাবে অফিচত কম সময়ৰ বাবে তেওঁৰ কামে সততাৰ বাবে এক অনন্য মাত্ৰা প্ৰদান কৰিছিল৷ উদ্বুদ্ধ কৰিছিল পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মক৷
১৯৬৫ চনৰ ভাৰত-পাক যুদ্ধৰ সময়ত লাল বাহাদুৰ শাস্ত্ৰীক তেওঁৰ প্ৰচেষ্টাৰ বাবে আজিলৈকে সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ স্বীকৃতি দিয়া হৈছে। ইয়াৰ উপৰিও, দেশৰ গাখীৰ উদ্যোগত প্ৰৱেশ কৰা আৰু লোকসকলৰ মাজত সমতাৰ অনুভূতি প্ৰচাৰ কৰাৰ ওপৰত তেওঁৰ গুৰুত্ব, তেওঁৰ কৌশলগত দৃষ্টিভংগীক আজিও স্মৰণ কৰা হয়৷
শাস্ত্ৰীৰ জীৱন পৰিক্ৰমাত সততা-সৰলতাৰ অন্বেষণ...
সচৰাচৰ জনা যায় যে স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ সময়ত শাস্ত্ৰীক বহুবাৰ কাৰাদণ্ড দিয়া হৈছিল। কিন্তু ৰাজনৈতিক ভাষ্যকাৰ ড° সন্দীপ শাস্ত্ৰীয়ে তেওঁৰ লাল বাহাদুৰ শাস্ত্ৰী: পলিটিক্স এণ্ড বিয়ণ্ড (২০১৯) নামৰ কিতাপখনত প্ৰকাশ কৰিছে যে সেই সময়ছোৱাত তেওঁৰ জীয়েক সুমন গুৰুতৰভাৱে অসুস্থ হৈ পৰিছিল।
শাস্ত্ৰীক ১৫ দিনৰ পেৰোল প্ৰদান কৰা হৈছিল, কিন্তু দুৰ্ভাগ্যবশতঃ, তেওঁৰ জীয়েকৰ সেই ম্যাদ শেষ হোৱাৰ আগতে মৃত্যু হৈছিল। ধৈৰ্যৰ এক সম্পূৰ্ণ প্ৰদৰ্শনত তেওঁ লগে লগে নিজৰ সময় ৰক্ষা কৰিবলৈ উভতি আহিছিল। তেওঁ তেওঁৰ সম্পূৰ্ণ চুটিটো কুিয় কটোৱা নাছিল বুলি দিয়া কাৰণটো আছিল; মোৰ ছোৱালীৰ চোৱাচিতা কৰিবলৈ মোক পেৰোল দিয়া হৈছিল, যি আৰু নাই, সেয়েহে কাৰাগাৰলৈ উভতি অহাটো মোৰ কৰ্তব্য৷
কাৰাগাৰত থকা সময়ত তেওঁ গম পাইছিল যে তেওঁৰ পত্নীয়ে তেওঁলোকৰ ৫০ টকাৰ পেঞ্চনৰ ভিতৰত ১০ টকা ৰাহি কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল, যিটো চাৰ্ভেন্টচ অব্ পিপলছ চছাইটিয়ে পৰিশোধ কৰিছিল। উপাৰ্জনক অতিৰিক্ত বুলি উল্লেখ কৰি তেওঁ লালা লাজপত ৰায়ৰ দ্বাৰা আৰম্ভ কৰা সংগঠনটোক তেওঁৰ পেঞ্চনৰ পৰিমাণ হ্ৰাস কৰিবলৈ আৰু ইয়াৰ প্ৰয়োজনহোৱা কাৰোবাক সঞ্চয় কৰা ১০ টকা দিবলৈ কয়।
এজন সৰু ল'ৰা হিচাপে তেওঁ স্কুললৈ নাও যাত্ৰাত ধন ৰাহি কৰিবলৈ গংগা পাৰ হৈ আগবাঢ়ি যাব। লাল বাহাদুৰে এনেদৰে শিক্ষা সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ গৈছিল - তেওঁৰ কিতাপবোৰ মূৰৰ ওপৰত বান্ধি৷
প্ৰাক্তন প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ পুত্ৰ অনিল শাস্ত্ৰীয়ে টাইমছ অব্ ইণ্ডিয়াক কয়, ঘৰত এটা দাবী আছিল যে আমি এখন গাড়ী কিনিব লাগে। সীমিত উপায়ৰ এজন ব্যক্তি, শাস্ত্ৰীৰ একাউণ্টত সেউজীয়া ফিয়াটৰ বাবে মাত্ৰ ৭,০০০ টকাহে আছিল, যাৰ মূল্য আছিল ১২,০০০ টকা।
সময়ৰ প্ৰয়োজনীয়তা পূৰণ কৰিবলৈ তেওঁ প্ৰতিটো পইচা পৰিশোধ কৰাৰ প্ৰতিশ্ৰুতিৰে পঞ্জাব নেচনেল বেংকৰ পৰা ৫,০০০ টকাৰ ঋণ লৈছিল। তেওঁ এইটো কৰাৰ আগতে তাচখন্দত (১৯৬৬) এক প্ৰতিদ্বন্দ্বিতামূলক কাৰণত মৃত্যুবৰণ কৰিছিল, কিন্তু তেওঁৰ মূল্যবোধ তেওঁৰ পত্নী ললিতা শাস্ত্ৰীয়ে আগবঢ়াই নিছিল। তেওঁ লাভ কৰা পেঞ্চনৰ পৰা সম্পূৰ্ণ পৰিমাণটো পৰিশোধ কৰিছিল।
ভাৰতে ১৯৬৫ আৰু ১৯৬৬ চনত দুটা বৃহৎ খৰাঙৰ সন্মুখীন হৈছিল, যাৰ ফলত খাদ্যৰ গুৰুতৰ অভাৱ হৈছিল। এবছৰ পূৰ্বে শ্বেত বিপ্লৱৰ সুবিধা দিয়াৰ পিছত, নেতাজনে এতিয়া আভ্যন্তৰীণ খাদ্য উৎপাদনৰ বাবে প্ৰেৰিত কৰিছিল। তেওঁ প্ৰতিটো পৰিয়ালক তেওঁলোকৰ ঘৰত ঘেঁহু বা চাউল খেতি কৰিবলৈ আহ্বান জনায় আৰু দিল্লীৰ জনপথত থকা নিজৰ ঘৰত শস্য খেতি কৰি আন্দোলনৰ নেতৃত্ব দিয়ে।
এইটো এটা সময় আছিল যেতিয়া ভাৰতে ইয়াৰ বেছিভাগ ঘেঁহু ৰপ্তানি কৰিছিল। সামগ্ৰীবোৰ ভাবুকিৰ সম্মুখীন হৈছিল, আৰু জনসংখ্যাৰ এক বৃহৎ অংশ অনাহাৰৰ কাষত আছিল।
আন এক প্ৰতিষ্ঠিত আন্দোলনত, শাস্ত্ৰী আৰু তেওঁৰ পৰিয়ালে খাদ্য বচাবলৈ আহাৰ এৰাই যোৱাৰ ধাৰণাটোৰ সৈতে পৰীক্ষা-নিৰীক্ষা কৰিছিল। ইয়াৰ সফলতাৰ পিছত, অল ইণ্ডিয়া ৰেডিঅ’ত প্ৰতিজন নাগৰিকে সপ্তাহত এটা আহাৰ বাদ দিবলৈ আহ্বান জনোৱা হৈছিল।
উদাহৰণস্বৰূপে, দেশব্যাপী উপবাসে তেওঁৰ জনপ্ৰিয় শ্ল'গানৰ প্ৰস্তুতিৰ মঞ্চ তৈয়াৰ কৰিছিল যিটোৱে দেশৰ কৃষকসকলক সামৰিক লোকসকলৰ বাবে সমান গুৰুত্ব দিছিল বুলি উল্লেখ কৰিছিল।
Continue Reading
