মৃত্যুৰ সময়ত দিয়া এইকেইপদ বস্তুৱে মৃতকক দিয়ে স্বৰ্গ সুখ, শ্ৰাদ্ধতকৈও বেছি গুৰুত্বপূৰ্ণ!

ডিজিটেল ডেস্ক : মৃতকৰ আত্মাৰ শান্তিৰ বাবে পিতৃপক্ষত শ্ৰাদ্ধ বা অৰ্পণ কৰাটো অতি প্ৰয়োজন। ইয়াৰ ফলত পূৰ্বপুৰুষসকলে স্বৰ্গত স্থান লাভ কৰে বুলি বিশ্বাস কৰে। কিন্তু গৰুদ পুৰাণত উল্লেখ কৰা কিন্তু কিছুমান কথা ইমানেই শুভ বুলি গণ্য কৰা হয় যে মৃত্যুৰ সময়ত যদি এইবোৰ বস্তু ওচৰতে থাকে, তেন্তে শ্ৰাদ্ধ কৰ্মৰ প্ৰয়োজন নাই। এইবোৰ কথাই মৃতকৰ বাবে স্বৰ্গৰ পথ মুকলি কৰে। আহকচোন সেই বস্তুবোৰ কি কি, যিবোৰে মৃত্যুৰ সময়ত ওচৰত থকাটো অতি শুভ বুলি গণ্য কৰা হয়।

 ১. তুলসীঃ-জ্যোতিষশাস্ত্ৰৰ মতে মৃত্যুৰ সময়ত যদি ব্যক্তিজনৰ চাৰিওফালে তুলসী গছ থাকে বা তেওঁৰ মুখ আৰু কপালত তুলসী পাত দিলে মৃতক কেতিয়াও যমলোকলৈ নাযায়। তেওঁৰ বাবে স্বৰ্গৰ দুৱাৰ মুকলি হয় বুলি বিশ্বাস কৰা হয়।

২. গংগাজলঃ-হিন্দুধৰ্মত গংগাজলক অতি পৱিত্ৰ বুলি গণ্য কৰা হয়। গড়ুদ পুৰাণৰ মতে যেতিয়া মানুহৰ মৃত্যু ওচৰ চাপে, তেতিয়া তেওঁৰ মুখত গংগাজল দিব লাগে। এনে কৰিলে তেওঁৰ পাপমুক্ত হয় আৰু তেওঁ পোনে পোনে স্বৰ্গলৈ যায়। গংগা নদীত ভস্মীভূত কৰিও মৃতকে স্বৰ্গ পায় বুলি বিশ্বাস কৰা হয়।

৩. কুশঃ-কুশক হিন্দুধৰ্মত অতি শুভ বুলি গণ্য কৰা হয়। কুশ হ’ল একপ্ৰকাৰৰ ঘাঁ। পূজাত কুশৰ ব্যৱহাৰ প্ৰধান। ভগৱান বিষ্ণুৰ ৰোমৰ পৰা কুশৰ উৎপত্তি হোৱা বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। মৃত্যুমুখত পৰা ব্যক্তিক কুশৰ আসনত শুৱাই দিলে শ্ৰাদ্ধ নকৰাকৈয়ে তেওঁ স্বৰ্গত স্থান পায়।

৪. তিলঃ-তিলৰ শ্ৰাদ্ধপক্ষত বিশেষ তাৎপৰ্য্য আছে। পূৰ্বপুৰুষসকলক ক’লা তিলৰ লগত মিহলি পানী অৰ্পণ কৰা হয়। গতিকে মৃত্যুমুখত পৰা ব্যক্তিক যদি ক’লা তিল দান কৰা হয় বা ব্যক্তিজনৰ মূৰত ক’লা তিল দিলে তেওঁ স্বৰ্গত স্থান পাই বুলি বিশ্বাস কৰা হয়।