জ্যোতিষ আৰু ধৰ্মীয় বিশ্বাসত শাস্তিৰ কৰ্তৃপক্ষ বুলি গণ্য কৰা শনি দেৱৰ বিষয়ে কোৱা হৈছে যে যিয়েই শনিৰ খঙৰ বলি হয় তেওঁ কেতিয়াও শনিৰ ক্ৰোধৰ পৰা হাত সাৰিব নোৱাৰে। আনকি স্বয়ং দেৱদীদেৱ মহাদেৱেও তেওঁৰ ক্ৰোধৰ পৰা হাত সাৰিব নোৱাৰিলে। শনি দেৱ আৰু মহাদেৱৰ এই কাহ

Listen to Article

2 min read

80%

ডিজিটেল ডেস্ক: জ্যোতিষ আৰু ধৰ্মীয় বিশ্বাসত শাস্তিৰ কৰ্তৃপক্ষ বুলি গণ্য কৰা শনি দেৱৰ বিষয়ে কোৱা হৈছে যে যিয়েই শনিৰ খঙৰ বলি হয় তেওঁ কেতিয়াও শনিৰ ক্ৰোধৰ পৰা হাত সাৰিব নোৱাৰে। আনকি স্বয়ং দেৱদীদেৱ মহাদেৱেও তেওঁৰ ক্ৰোধৰ পৰা হাত সাৰিব নোৱাৰিলে। শনি দেৱ আৰু মহাদেৱৰ এই কাহিনী কি আৰু শণি দেৱক কোনে শাস্তিৰ যোগ্য কৰি তুলিছিল জানো আহক।

হিন্দু ধৰ্মীয় গ্ৰন্থ আৰু শাস্ত্ৰত ভগৱান শিৱক শনিদেৱৰ গুৰু বুলি বৰ্ণনা কৰা হৈছে, আৰু শনিদেৱৰ লগত ন্যায় কৰি যিকোনো ব্যক্তিক শাস্তি দিয়াৰ ক্ষমতা কেৱল ভগৱান শিৱৰ আশীৰ্বাদেৰেহে লাভ কৰিছে, অৰ্থাৎ শনিদেৱে ফল দিয়ে যিকোনো ব্যক্তিক তেওঁৰ কৰ্ম অনুসৰি। তেওঁ পাপীসকলক শাস্তি দিয়ে আৰু যিসকলে ভাল কাম কৰে তেওঁলোকক সুখী হ’বলৈ আশীৰ্বাদ দিয়ে। দেৱতা হওক বা দানৱেই হওক, মানুহ হওক বা জন্তু হওক, শনীৰ দৃষ্টিৰ পৰা কোনেও সাৰি যাব নোৱাৰে।

শাস্ত্ৰ অনুসৰি সূৰ্যদেৱ আৰু দেৱী ষষ্ঠ পুত্ৰ শনিদেৱক নিষ্ঠুৰ গ্ৰহ বুলি কোৱা হৈছে, শনিদেৱ শৈশৱত অতি অহংকাৰী আছিল আৰু পিতৃ সূৰ্যদেৱে তেওঁৰ অহংকাৰত বিচলিত হৈ ভগৱান শিৱক তেওঁৰ পুত্ৰ শনীক সঠিক পথ দেখুৱাবলৈ অনুৰোধ কৰিছিল। ভগৱান শিৱৰ ব্যাখ্যাৰ পাছতো শনিদেৱৰ অহংকাৰৰ কোনো পৰিৱৰ্তন হোৱা নাছিল। সেয়ে এদিন শিৱই শনি দেৱক পাঠ শিকাবলৈ আক্ৰমণ কৰিছিল, যাৰ বাবে শনি দেৱ অজ্ঞান হৈ পৰিছিল। তাৰ পিছত পিতৃ সূৰ্যদেৱৰ নিৰ্দেশত শিৱই শনিদেৱৰ অচেতনতা ভাঙি শনিদেৱক শিষ্য কৰিলে আৰু তেতিয়াৰ পৰা তেওঁ ভগৱান শিৱক ন্যায় আৰু শাস্তিৰ কামত সহযোগিতা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে।

কিংবদন্তি অনুসৰি এদিন শনি দেৱে কৈলাশ পৰ্বতত নিজৰ গুৰু ভগৱান ভোলেনাথক সাক্ষাৎ কৰি কৈছিল - প্ৰভু, কাইলৈ মই আপোনাৰ ৰাশিচক্ৰত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ ওলাইছো, অৰ্থাৎ মোৰ বক্ৰ দৃষ্টি আপোনাৰ ওপৰত পৰিব। এই কথা শুনি শিৱই আচৰিত হৈ শনি দেৱক ক’লে যে তোমাৰ বক্ৰ দৃষ্টি মোৰ ওপৰত কিমান দিনলৈ থাকিব? ইয়াৰ উত্তৰত শনি দেৱে শিৱক কৈছিল কাইলৈ মোৰ বক্ৰ দৃষ্টি তিনি ঘণ্টা আপোনাৰ ৰ ওপৰত থাকিব। পিছদিনা ৰাতিপুৱা শিৱই ভাবিলে যে আজি শনিৰ দৃষ্টি মোৰ ওপৰত পৰিব, গতিকে মই কিবা এটা কৰিব লাগিব যাতে শনিয়ে মোক আজিৰ দিনটোত দেখা নাপায়। তেতিয়া শিৱই কিবা এটা চিন্তা কৰি মৃত্যুৰ জগতত অৰ্থাৎ পৃথিৱীত আবিৰ্ভাৱ হ’ল আৰু হাতীৰ বেশত অৰণ্যত বিচৰণ কৰিবলৈ ধৰিলে। আজিও উত্তৰ প্ৰদেশৰ মথুৰাৰ ওচৰত কোকিলাৱনত শনিদেৱৰ এটা বিখ্যাত মন্দিৰ আছে আৰু তাত দূৰ দূৰণিৰ পৰা হাজাৰ হাজাৰ ভক্তই দৰ্শন কৰিবলৈ আহে।

যেতিয়া শিৱ কৈলাশ পৰ্বতলৈ উভতি আহিছিল

গোটেই দিনটো ভোলেনাথে হাতীৰ ৰূপত পৃথিৱীত খোজ কাঢ়ি গৈ থাকিল, যেতিয়া সন্ধিয়া হ’ল, তেতিয়া ভগৱান শিৱই ভাবিলে যে এতিয়া মোৰ ৰাশিৰ পৰা শনি যাব, গতিকে এতিয়া মই মোৰ মূল ৰূপলৈ উভতি আহি কৈলাশলৈ উভতি যাব লাগে ।প্ৰকৃত ৰূপ ধাৰণ কৰি যেতিয়া তেওঁ কৈলাশলৈ উভতি আহিছিল, তেতিয়া ভোলেনাথ সুখী ভংগীমাত উপস্থিত হৈছিল, শনি দেৱ ইতিমধ্যে তাতেই তেওঁৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছিল।

শনি দেৱক দেখি শিৱই ক’লে, 'হে শনি দেৱ! চাওক, তোমাৰ বক্ৰ দৃষ্টিশক্তিৰ মোৰ ওপৰত কোনো প্ৰভাৱ পৰা নাছিল, আৰু আজি মই গোটেই দিনটো তোমাৰ পৰা সুৰক্ষিত হৈ আছিলো।' ভোলেনাথৰ কথা শুনি শনিদেৱে হাঁহি এটা মাৰি ক’লে – 'প্ৰভু! মোৰ দৃষ্টিকোণৰ পৰা কোনো ভগৱান বা কোনো দানৱ বাচি থকা নাই। আনকি আজি গোটেই দিনটো মোৰ বক্ৰতাই আপোনাক প্ৰভাৱিত কৰিছিল'

শিৱই আচৰিত হৈ শনীক সুধিলে যে এয়া কেনেকৈ সম্ভৱ? তোমাক লগ পোৱাও নাই, গতিকে বক্ৰতাৰ প্ৰশ্ন নাই। শনিদেৱে কৃপাময় হাঁহি এটা মাৰি শিৱক ক’লে, প্ৰভু, মোৰ বক্ৰ দৃষ্টিৰ বাবে আজি গোটেই দিনটো আপুনি দেৱ-যোনিৰ পৰা পশু যোনিলৈ যাব লগা হ’ল, এইদৰে তুমি মোৰ বক্ৰতাৰ চৰিত্ৰ হৈ পৰিলা।

এই কথা শুনি ভোলেনাথে শনি দেৱৰ ওপৰত সন্তুষ্ট হৈ তেওঁক সাৱটি ধৰিলে আৰু গোটেই কৈলাশ পৰ্বতটো শনি দেৱৰ লগত অনুৰণিত হ’বলৈ ধৰিলে। এনেদৰে শনিদেৱৰ চতুৰতাত আপ্লুত হৈ শিৱই তেওঁক দণ্ডাধীশ হিচাপে নিযুক্ত কৰে। তেতিয়াৰ পৰা বিশ্বাস কৰা হয় যে শনি দেৱৰ প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ কৰ্মৰ হিচাপ আছে। আৰু সেই অনুসৰি তেওঁ ব্যক্তিভেদে শাস্তি প্ৰদান কৰে।