ডিজিটেল ডেস্কঃ পুনৰ মুখঠেকেচা খাইছে মোদী নেতৃত্বাধীন কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে৷২০৩০ চনৰ ভিতৰত ভাৰতে শূন্য ক্ষুধাৰ লক্ষ্য হেৰুৱাব বুলি আশংকা কৰিছে নিটি আয়োগৰ এজন সদস্যই৷নিটি আয়োগৰ সদস্য ৰমেশ চান্দে যোৱা বৃহস্পতিবাৰে (২৬ অক্টোবৰ) জনমূৰি অনুসৰি খাদ্য উৎপাদন যথেষ্ট বৃদ্ধি পোৱাৰ পাছতো ২০৩০ চনৰ ভিতৰত ভাৰতে শূন্য ক্ষুধাৰ লক্ষ্য হেৰুৱাব বুলি আশংকা প্ৰকাশ কৰে৷
মিণ্টৰ প্ৰতিবেদন অনুসৰি বছৰি ২ শতাংশতকৈ অধিক কৃষি উৎপাদনশীলতা বৃদ্ধিৰ প্ৰসংগত তেওঁ কয় যে জনসংখ্যা বৃদ্ধি পাই থাকিলেও ঘৰুৱা খাদ্যৰ চাহিদা পূৰণ কৰাত কোনো সমস্যা নহয়।তদুপৰি তেওঁ কয় যে বিগত দুটা দশকত কৃষিজাত সামগ্ৰীৰ মূল্য অন্যান্য সামগ্ৰীতকৈ ২৬ শতাংশ বেছি বৃদ্ধি পাইছে। ইয়াৰ লগতে খাদ্যৰ মূল্য বৃদ্ধি আৰু পৰিৱেশৰ চিন্তাই ভাৰতৰ কৃষি উৎপাদনশীলতাক অধিক গুৰুত্ব প্ৰদান কৰিছে৷
ৰমেশ চান্দৰ মতে, জনমূৰি খাদ্য উৎপাদন বৃদ্ধি পোৱাৰ পাছতো বিশেষকৈ যোৱা আঠ বছৰত পুষ্টিহীনতা বৃদ্ধি পাইছে। উক্ত অনুষ্ঠানতে উদ্বেগ প্ৰকাশ কৰে যে ভাৰতে ২০৩০ চনৰ ভিতৰত শূন্য ক্ষুধাৰ লক্ষ্য হেৰুওৱাৰ আশংকা আছে।
উল্লেখযোগ্য যে বিশ্ব বেংকৰ ২০১৫ চনৰ প্ৰতিবেদন অনুসৰি ভাৰতত ব্ৰীকছৰ অন্যান্য সদস্য দেশতকৈ দুগুণৰ পৰা সাতগুণ বেছি পুষ্টিহীনতা আছে। ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ খাদ্য আৰু কৃষি সংস্থাৰ ২০২১ চনৰ প্ৰতিবেদনতো একে ফলাফলৰ কথা উল্লেখ কৰা হৈছে।বিশেষকৈ ভাৰতকে ধৰি আফ্ৰিকা, লেটিন আমেৰিকা আৰু দক্ষিণ এছিয়াৰ দৰে অঞ্চলত ২০১৫ চনৰ পৰা বিশ্বব্যাপী ক্ষুধাৰ হাৰ বৃদ্ধিৰ আঁৰত বৃদ্ধি পোৱা খাদ্যৰ মূল্য এক উল্লেখযোগ্য কাৰক হিচাপে দেখা গৈছে।
২০২৩ চনৰ গ্ল’বেল হাংগাৰ ইনডেক্সত মুঠ ১২৫খন দেশৰ ভিতৰত ভাৰতে ১১১ নম্বৰ স্থান লাভ কৰিছে। গ্ৰহণ কৰা ত্ৰুটিপূৰ্ণ পদ্ধতিৰ উদ্ধৃতি দি একেৰাহে তৃতীয়বাৰৰ বাবে বিশ্ব বেংকৰ প্ৰতিবেদনৰ বিৰোধিতা কৰিছে কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে।মিণ্টৰ তথ্য অনুসৰি যোৱা দশকবোৰত বছৰি প্ৰায় এক শতাংশ বৃদ্ধি পাইছে যদিও ভাৰতত প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ বাবে প্ৰতিদিনে খাদ্য উৎপাদন ১৯৭০ চনত ১.২ কিলোগ্ৰামৰ পৰা ১.৮ কিলোগ্ৰামলৈ বৃদ্ধি পাইছে।
চান্দে কয় যে, ‘অনাগত ডেৰ-দুই দশকত ভাৰতৰ জনসংখ্যা বৃদ্ধি ০.৮ শতাংশ হ’ব বুলি অনুমান কৰা হৈছে আৰু ভৱিষ্যতে ঘৰুৱা খাদ্যৰ চাহিদা পূৰণৰ বাবে খাদ্যৰ প্ৰয়োজনীয় হাৰ পূৰ্বৰ হাৰৰ দুই তৃতীয়াংশ হ’ব। যোৱা কেইটামান দশকত ২.৭৫ শতাংশ হাৰত বৃদ্ধি পোৱা আমাৰ ভূমি উৎপাদনশীলতাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি ভৱিষ্যতে যদি বছৰি ২ শতাংশ হাৰত উৎপাদনশীলতা বৃদ্ধি পায় তেন্তে আমাৰ ঘৰুৱা চাহিদা পূৰণ কৰাত কোনো সমস্যা নহ’ব। অৱশ্যে পৰিৱৰ্তিত পৰিৱেশ আৰু জলবায়ু; প্ৰাকৃতিক সম্পদৰ অতিমাত্ৰা শোষণ; আৰু আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাটো হ’ল কৃষিজাত সামগ্ৰীৰ মূল্যবৃদ্ধিৰ ফলত পুষ্টিহীনতাৰ সৃষ্টি হোৱাৰ বাবে কৃষি উৎপাদনশীলতাৰ প্ৰতি উদ্বেগ প্ৰকাশ পাইছে।’