ভাৰতৰ ৩৩ লক্ষাধিক শিশু ভুগিছে পুষ্টিহীনতাত: দৰিদ্ৰৰ দুৰ্বিসহ জীৱনৰ কৰুণগাথা

ডিজিটেল ডেস্ক: ভাৰতৰ ৩৩ লাখতকৈও অধিক শিশু ভুগিছে পুষ্টিহীনতাত৷ তাৰে ১৭.৭ লাখ শিশু গুৰুতৰভাৱে পুষ্টিহীন৷ এয়া কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ তথ্য৷ লগতে, ভাৰত ১১৬ খন দেশৰ গোলকীয় ক্ষুধা সূচকাংক, ২০২১ত ১০১ সংখ্যক স্থানলৈ অৱনমিত হৈছে৷ পিছলি গৈছে৷ যোৱা বৰ্ষত এই স্থান আছিল ৯৪৷ ভাৰত ভোকাতুৰৰ পৰিসংখ্যাত চুবুৰীয়া দেশ পাকিস্তান, বাংলাদেশ আৰু নেপালৰ পিছত আছে।

আনহাতে, বিশ্বৰ ৪২ শতাংশ লোকে তেওঁলোকৰ সন্তানৰ বাবে পুষ্টিকৰ খাদ্য ক্ৰয় কৰিবলৈ অক্ষম৷ এফালে আমি বিকাশৰ কথা কওঁ, আনহাতে, বিশ্বৰ মুঠ জনসংখ্যাৰ প্ৰায় ৪২ শতাংশই এতিয়াও পুষ্টিকৰ খাদ্য ক্ৰয় কৰিবলৈ সক্ষম নহয়। ইটালীস্থিত খাদ্য আৰু কৃষি সংস্থাৰ এক প্ৰতিবেদনত অনুমান কৰা হৈছে যে যদি দুৰ্যোগ বা অৰ্থনৈতিক সংকটে মানুহৰ উপাৰ্জন এক-তৃতীয়াংশ হ্ৰাস কৰে তেন্তে আন ১০০ নিযুত লোকে পুষ্টিকৰ খাদ্য ক্ৰয় কৰিবলৈ অক্ষম হ'ব। তদুপৰি, যদি পৰিবহণ ব্যৱস্থা ব্যাহত হয়, প্ৰায় ৮৪.৫ নিযুত লোকে তেওঁলোকৰ আহাৰৰ বাবে আগৰ তুলনাত অধিক মূল্য পৰিশোধ কৰিব লাগিব। খাদ্য আৰু কৃষি সংস্থাৰ দ্বাৰা প্ৰকাশিত শেহতীয়া প্ৰতিবেদন ‘খাদ্য আৰু কৃষিৰ স্থিতি ২০২১’ত এই তথ্য পোহৰলৈ আহিছে৷

প্ৰতিবেদন অনুসৰি, জলবায়ু পৰিৱৰ্তন, মহামাৰী, কৃষি আৰু অৰ্থনীতিৰ ছাঁ সংকট খাদ্য প্ৰণালীৰ বাবে একপ্ৰকাৰ ভাবুকি যাক মোকাবিলা কৰিব লাগিব, আৰু শেহতীয়া কোভিড-19 মহামাৰীৰ দ্বাৰা এয়া প্ৰমাণিত হৈছে। এনে ধৰণৰ আকস্মিক ভাবুকি পৃথিৱীৰ খাদ্য সুৰক্ষাৰ বাবে এক ডাঙৰ ভাবুকি। এইটোৱে পৃথিৱীত ভোকৰ সংকট আগতকৈ অধিক বৃদ্ধি কৰিছে।
এফ.এ.ও.-য়ে প্ৰকাশ কৰা তথ্য অনুসৰি, ২০২০ চনত প্ৰায় ৭৬৮ নিযুত লোক অনাহাৰত আছিল, যি হৈছে বিশ্বৰ জনসংখ্যাৰ প্ৰায় ১০ শতাংশ। ২০১৯ চনৰ তুলনাত ২০২০ চনত ১১৮ নিযুতৰো অধিক লোক অনাহাৰত আছে, যিটো সংখ্যা ২০১৫ চনৰ তুলনাত ১৫.৩ কোটি বৃদ্ধি বৃদ্ধি হৈছে৷ প্ৰতিবেদনত আৰু কোৱা হৈছে যে ভোক আৰু পুষ্টিহীনতাৰ বাবে ২০৩০ চনৰ ভিতৰত পৃথিৱীজুৰি এক সংকট আহিব, যিটো মহামাৰীৰ আগতে হোৱাৰ সম্ভাৱনা নাছিল। মহামাৰীয়ে এই সমস্যাটো অধিক জটিল কৰি তুলিছে। কেৱল মহামাৰী, জলবায়ু পৰিৱৰ্তন, সংঘাত আৰু বিশ্বব্যাপী খাদ্যৰ দাম বৃদ্ধি, ই নিজৰ বাবে এক ডাঙৰ সমস্যা নহয়, যাৰ ফলত খাদ্য উৎপাদন আৰু যোগান শৃংখলাও আনকি প্ৰভাৱিত হয়। কৃষিয়ে অৰ্থনৈতিকভাবে দুৰ্বল দেশবোৰৰ ৬০% লোকক জীৱিকা প্ৰদান কৰে৷ বিশ্বব্যাপী প্ৰতি বছৰে গড়ে ১১০০ নিযুত টন কৃষিজাত খাদ্য উৎপাদন কৰে৷ যাৰ ভিতৰত আছে ৩২ নিযুত টন প্ৰাকৃতিক আঁহ, ৪০০ নিযুত ঘন মিটাৰ কাঠ আদি৷ যদি আমি ২০১৮ চনত কৃষিজাত সামগ্ৰীৰ মুঠ অৰ্থনৈতিক মূল্য চাওঁ, ই প্ৰায় ২৬০.৯ লাখ কোটি টকাৰ সমান আছিল। কেৱল সেয়াই নহয়, পৃথিৱীৰ লাখ লাখ লোক প্ৰত্যক্ষ বা পৰোক্ষভাৱে কৃষিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। কেৱল প্ৰাথমিক উৎপাদনে বিশ্বব্যাপী ২৫ শতাংশতকৈও অধিক লোকক নিযুক্তি দিয়ে। আফ্ৰিকাৰ জনসংখ্যাৰ ৫০ শতাংশতকৈও অধিক লোক নিযুক্তিৰ বাবে কৃষিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল, আনহাতে প্ৰায় ৬০ শতাংশ দুৰ্বল দেশে তেওঁলোকৰ জীৱিকাৰ বাবে কৃষিক সমৰ্থন কৰে।
খাদ্য সঞ্চয় আৰু প্ৰক্ৰিয়াকৰণৰ পৰা আৰম্ভ কৰি কৃষিজাত সামগ্ৰীৰ পৰিবহণ, খুচুৰা বিক্ৰী আৰু ব্যৱহাৰলৈকে খাদ্য সম্পৰ্কীয় কাৰ্যকলাপ হৈছে ভাৰতকে ধৰি বহুতো অৰ্থনীতিৰ মেৰুদণ্ড। আনকি ইউৰোপীয় ইউনিয়নতো, খাদ্য আৰু পানীয় উদ্যোগত আন যিকোনো উৎপাদন খণ্ডতকৈ অধিক লোক নিয়োগ কৰা হয়।

প্ৰতিবেদনত কোৱা হৈছে যে এই ভাবুকিবোৰৰে মোকাবিলা কৰিবলৈ যদি সঠিক প্ৰস্তুতি কৰা নহয়, তেন্তে এনে ধৰণৰ ভাবুকিয়ে আমাৰ কৃষি আৰু খাদ্য ব্যৱস্থাক দিনে দিনে দুৰ্বল কৰি ৰাখিব। উৎপাদন, বজাৰ আৰু যোগান শৃংখলাই হওক, বিচিত্ৰতা যথেষ্ট গুৰুত্বপূৰ্ণ, যি এই ভাবুকিবোৰৰ পৰা উদ্ভৱ হোৱা সংকটৰ সৈতে মোকাবিলা কৰাৰ পথ প্ৰস্তুত কৰিব পাৰে। একেদৰে ক্ষুদ্ৰ আৰু মজলীয়া কৃষিজাত খাদ্য উদ্যোগ, সমবায়, সংগঠন আৰু গোটৰ বিকাশত সহায় কৰিলে ঘৰুৱা কৃষি খাদ্য মূল্য শৃংখলাত বিচিত্ৰতা বজাই ৰখাত সহায় কৰে।
এইবোৰৰ সৈতে মোকাবিলা কৰাৰ আন এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ কাৰক হ'ল সংযোগ। কৃষিজাত খাদ্য নেটৱৰ্কৰ মাজত উন্নত সংযোগে এনে ধৰণৰ ব্যাঘাতবোৰ দ্ৰুতগতিত দূৰ কৰাত সহায় কৰিব পাৰে। অৱশেষত, দুৰ্বলসকলক শক্তিশালী কৰি অনাহাৰৰ সমস্যাটো পৃথিৱীৰ পৰা আঁতৰ কৰিব পাৰি। ইয়াৰ বাবে সংকটৰ সময়ত লোকসকলক উপাৰ্জনৰ উৎস প্ৰদান কৰা, তেওঁলোকক কৰা সহায় আৰু কঠিন সময়ত দুৰ্বল লোকৰ বাবে জীৱনদায়ক হ'ব পৰা সামাজিক সুৰক্ষা কাৰ্যসূচীৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ বিষয়ে উক্ত প্ৰতিবেদনে দোহাৰিছে৷

খাদ্য আৰু কৃষি সংস্থাৰ এই প্ৰতিবেদনৰ পৰা এটা বিষয় স্পষ্ট হৈছে যে বিশ্বজুৰি পুষ্টিকৰ খাদ্যৰ সংকটে ভয়াৱহ ৰূপ ধাৰণ কৰিছে৷ ভাৰতৰ দৰে উন্নয়নশীল দেশতো পুষ্টিৰ অভাৱত দৈনিক শিশুৰ মৃত্যু বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিছে৷ কেৱল ৰাজনৈতিক কাৰচাজি, চমক আৰু ৰাজনৈতিক নেতাৰ বিলাসিতাৰ নামতেই কোটি কোটি টকা খৰচ কৰা ভাৰতৰ দৰে দেশে সম্ভাৱ্য খাদ্য সংকটৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিবলৈ বিজ্ঞানসন্মত পৰিকল্পনা আৰু প্ৰায়োগিক কৃষিনীতিৰে আগবাঢ়ি যাব লাগিব বুলি ধাৰণা কৰা হৈছে৷