ৰাছিয়া-ইউক্ৰেইনৰ যুদ্ধৰ মাজতেই এক অনাকাংক্ষিত পৰিস্থিতিৰ সন্মুখীন হৈছে ভাৰতীয় শিক্ষাৰ্থীসকল৷ পোলেণ্ডত থকা ভাৰতীয় দূতাবাসে ঘোষণা কৰিছিল যে ভাৰতীয় নাগৰিকসকলক ইউক্ৰেইন সীমান্তৰ শ্বেহিনীত পোলেণ্ডলৈ যাত্ৰাৰ বাবে দহখন বাছৰ ব্যৱস্থা কৰা হৈছে।
ডিজিটেল ডেস্ক :
‘এতিয়া সময় হৈছে আমি ইজনে-সিজনৰ ফালে ঘূৰি চোৱাৰ, আমি সকলোৱে ঘূৰি চাওঁ আহক ইজনে-সিজনক’-বুলি জেছি জেকচনে কয়। কেৱল পাছপোৰ্ট আৰু কম খাদ্য সামগ্ৰীৰ সৈতে, চাৰিজন চিকিৎসাবিজ্ঞানৰ বিদ্যাৰ্থীকে ধৰি সাতজনীয়া ভাৰতীয়ৰ এটা দলে ৰাছিয়াৰ আক্ৰমণৰ পৰা ৰক্ষা পাবলৈ ইউক্ৰেইনৰ কিৰোভোগ্ৰাদৰ পৰা যাত্ৰা কৰিবলৈ ওলাইছিল। যাত্ৰাটো দীঘলীয়া আৰু অনিশ্চিত আছিল, সেয়েহে তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ লাগেজ এৰি গৈছিল। কিন্তু এটা আশা ৰৈ গৈছিল যে সীমান্তৰ সিপাৰে থকা ভাৰতীয় দূতাবাসৰ বিষয়াসকলে তেওঁলোকক উদ্ধাৰ কৰিব আৰু তেওঁলোকক সুৰক্ষিতভাৱে ঘৰলৈ লৈ যাব।সাতগৰাকী শিক্ষাৰ্থীৰ ভিতৰত এগৰাকী আছিল পঞ্জাবৰ ৰূপনগৰ জিলাৰ এখন চহৰ নাংগলৰ ২৫ বছৰীয়া কণিকা অগ্নিহোত্ৰী। কিৰোভোগ্ৰাডৰ ডনেটস্ক নেচনেল মেডিকেল ইউনিভাৰ্চিটিৰ এগৰাকী এমবিবিএছ ছাত্ৰী, কণিকাই তেওঁৰ বন্ধুৰ সৈতে কৰা যাত্ৰাৰ বিষয়ে ভাগ-বতৰা কৰিছিল।
কণিকাই কৈছিল যে ৰাছিয়াই ইউক্ৰেইন আক্ৰমণ কৰাৰ পাছত, আন দেশৰ শিক্ষাৰ্থীসকলৰ জীৱনৰ বাবে দেশখনৰ পৰা পলাই যোৱাৰ বাহিৰে আন কোনো বিকল্প নাছিল। ২৫ ফেব্ৰুৱাৰীত ভাৰতীয় দূতাবাসে প্ৰদান কৰা তথ্যৰ ফলস্বৰূপে, কণিকাই কিৰোভোগ্ৰাডৰ লগতে আন ছয়জনৰ সৈতে শ্বেহিনি-মেডিকা সীমান্ত পাৰ হ’বলৈ ৰাওনা হয়। এই লোকসকলৰ কোনো ধাৰণা নাছিল যে এইটো এটা দীঘলীয়া যাত্ৰা হ’বলৈ ওলাইছে, যিটো তেওঁলোকৰ স্মৃতিত চিৰকাল ৰৈ যাব।
মন কৰিকৰিব পাৰি যে ইউক্ৰেইন আৰু পোলেণ্ডৰ মাজত আঠটা সীমা আছে, আৰু শ্বেহিনি-মেডিকা ক্ৰছিং সেইবোৰৰ ভিতৰত এটা আৰু প্ৰকৃততে মুখ্য। ভাৰতীয় দূতাবাসৰ পৰামৰ্শ অনুসৰি, ৰাজহুৱা পৰিবহণৰ দ্বাৰা ইউক্ৰেইন-পোলেণ্ড সীমান্তলৈ যাত্ৰা কৰা ভাৰতীয় নাগৰিকসকলক, যেনে বাছ আৰু টেক্সি, শ্বেহিনি-মেডিকাত সীমান্ত পাৰ ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ আহ্বান জনোৱা হৈছিল। পৰামৰ্শৰ ওপৰত আধাৰিত কৰি, শ শ ভাৰতীয়ই শ্বেহিনি-মেডিকা সীমান্ত পাৰ হৈ গৈছিল।
কণিকা আৰু তেওঁৰ আন ছয়জন বন্ধুৰ প্ৰত্যেকেই এজন টেক্সি চালকক ৪৫০ আমেৰিকান ডলাৰ (ভাৰতীয় মূল্যত ৩৩,৯৮৩ টকা) পৰিশোধ কৰিছিল, যাৰ অৰ্থ হৈছে, মুঠ ২,৩৭,৮৮১ টকা তেওঁলোকে কিৰোভোগ্ৰাডৰ পৰা শ্বেহিনি-মেডিকালৈ লৈ যোৱাৰ বাবে পৰিশোধ কৰিবলগীয়া হৈছে। কিৰোভোগ্ৰাডৰ পৰা শ্বেহিনি-মেডিকালৈ দূৰত্ব প্ৰায় ৭৮০ কিলোমিটাৰ।
ভাৰতীয় দলটোক কঢ়িয়াই নিয়া কেবখনে ইউক্ৰেইনৰ যুদ্ধবিধ্বস্ত ৰাস্তাবোৰ পাৰ হৈ গৈছিল, যিবোৰ ব্যক্তিগত বাহন আৰু বাছৰ দ্বাৰা আবদ্ধ হৈ আছিল, যিয়ে মানুহক সীমান্ত অঞ্চল আৰু আশ্ৰয়লৈ লৈ গৈছিল। ২০ ঘণ্টাতকৈয়ো অধিক সময়ত, ই প্ৰায় ৭৫০ কিলোমিটাৰ অতিক্ৰম কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল।
তেওঁলোকৰ গন্তব্যস্থানৰ পৰা মাত্ৰ ৩০ কিলোমিটাৰ দূৰত, তেওঁলোকৰ টেক্সিখন ইউক্ৰেইনৰ ৰক্ষীসকলে ৰখাইছিল আৰু দলটোক তাৰ সলনি সীমান্তলৈ খোজ কাঢ়ি যাবলৈ নিৰ্দেশ দিয়া হৈছিল। শিলৰ মাজেৰে লোকসকলে খোজকাঢ়ি ইউক্ৰেইন-পোলেণ্ড সীমান্ত অভিমুখে যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিছিল। তেওঁলোকৰ খাদ্য সামগ্ৰী প্ৰায় শেষ হৈ গৈছিল আৰু তেওঁলোকৰ ফোনৰ বেটাৰি শেষ হৈ গৈছিল। কোনো ষ্ট্ৰীটলেম্পে আন্ধাৰ ৰাস্তাবোৰ আলোকিত কৰা নাছিল, যাৰ ফলত তেওঁলোকৰ যাত্ৰা আৰু অধিক বিপদজনক হৈ পৰিছিল।
তেওঁলোকে প্ৰায় ছয় ঘণ্টা ধৰি ৪ ডিগ্ৰীৰ তলৰ তাপমাত্ৰাত খোজ কাঢ়িছিল৷ তেওঁলোকৰ এটাই আশা কেনেকৈ নিজৰ জীৱনটো বচাব পাৰি, দলটো অৱশেষত শ্বেহিনি-মেডিকা সীমান্ত পাৰ হোৱাৰ ওচৰত উপস্থিত হৈছিল।
যদিও তেওঁলোকে সীমান্ত পাৰ হ’বলৈ ২৬ ঘণ্টা ভ্ৰমণ কৰিছিল। তেওঁলোকৰ কোনো ধাৰণা নাছিল যে সীমান্তত তেওঁলোকৰ বাবে কি অপেক্ষা কৰি আছে। ইউক্ৰেনীয়, ভাৰতীয়, নাইজেৰিয়ান, শিশু থকা পৰিয়াল আৰু আনসকলৰ দীঘলীয়া শাৰী আছিল, ইউক্ৰেইনৰ ৰক্ষীসকলে তেওঁলোকক সীমা অতিক্ৰম কৰিবলৈ দিয়াৰ বাবে উন্মত্তভাৱে অপেক্ষা কৰি আছিল।
যদিও ইউক্ৰেনীয়সকলক পোলেণ্ডত প্ৰায় বাধাহীনভাৱে প্ৰৱেশ ৰখাৰ অনুমতি দিয়া হৈছিল, ভাৰতীয় আৰু অন্যান্য ৰাষ্ট্ৰীয়তাৰ লোকসকলে একে অধিকাৰ লাভ কৰা নাছিল।
২০১৬ চনৰ পৰা ইউক্ৰেইনত বাস কৰা কণিকাই এনেদৰে বৰ্ণনা কৰিছিল সমগ্ৰ শিহৰণকাৰী ঘটনাটো৷ দেশৰক্ষা কৰিবলৈ কিদৰে জিনৰ জীৱনকো তুচ্ছ জ্ঞান কৰিছিল ইউক্ৰেইনৰ বাসিন্দাই এই সকলো ঘটনাই ক্ৰিয়া কৰিছিল কণিকাৰ মনত৷
