টাটাৰ পৰা এলন মাস্কলৈকে! দেশে-বিদেশে উদ্যোপতিসকলে নিৰ্মাণ কৰিছে নিজাকৈ একোখন চহৰ! ভাৰততো আছে এনে চহৰ

কিন্তু মাস্কেই প্ৰথম নহয়, ইয়াৰ পূৰ্বেও উদ্যোগপতিসকলে নিজৰ প্ৰয়োজনৰ বাবে চহৰ নিৰ্মাণ কৰিছে। উদ্যোগপতিসকলে মূলতঃ নিজৰ ব্যৱসায় সম্প্ৰসাৰণৰ বাবে বা নিজৰ বাসগৃহ নিৰ্মাণৰ বাবে চহৰ নিৰ্মাণৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল। ইয়াৰ ইতিহাস দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত আৰু বিদেশত বিয়পি পৰিছে।

প্ৰথম স্থানত আছে ঝাৰখণ্ডৰ জামছেদপুৰ। ভাৰতৰ অন্যতম উদ্যোগপতি জামছেদজী নুছেৰৱানজী টাটাৰ নামেৰে চহৰখনৰ নামকৰণ কৰা হৈছে। টাটা গ্ৰুপৰ প্ৰতিষ্ঠাপক জামছেদজীৰ প্ৰতি শ্ৰদ্ধাঞ্জলি হিচাপে ১৯১৯ চনত প্ৰতিষ্ঠা কৰা হয় নগৰখন। দৰাচলতে টাটা গ্ৰুপৰ লোহা আৰু তীখা নিৰ্মাণ কাৰখানা আছিল ঝাৰখণ্ডৰ সাকচি গাঁৱত। সেই কাৰখানাটোৰ শ্ৰমিকসকলে গাঁওখনত নিজাকৈ বসতি স্থাপন কৰিছিল। ফলত ক্ৰমান্বয়ে সেই অঞ্চলত জনবসতি ঘন হৈ পৰিল। গাঁওবোৰ চহৰ হৈ পৰে। ১৯১৯ চনত চহৰখনৰ নাম জামছেদপুৰ ৰখা হয়।

‘ভিক্টোৰিয়াজ ছিক্ৰেট’ ব্ৰেণ্ডৰ নাম সকলোৱে জানে। ব্ৰেণ্ডটোৰ সফলতাৰ আঁৰৰ ব্যক্তিজন হৈছে ৮৫ বছৰীয়া লেছলি হাৰ্বাৰ্ট ৱেক্সনাৰ। এই আমেৰিকান উদ্যোগপতিজনে থাকিবলৈ আৰু ব্যৱসায় বৃদ্ধি কৰিবলৈ খালী মাটি বিচাৰি আছিল। ১৯৮০ চনলৈকে লেচলি অহাইঅ’ৰ নিউ আলবানীত উপস্থিত হৈছিল। তালৈ গৈ হৃদয়ৰ প্ৰয়োজন অনুযায়ী ঠাই বিচাৰি পালে। লেচলিয়ে প্ৰথমে ৩০ একৰ মাটি কিনিছিল যদিও লাহে লাহে ১০ হাজাৰ একৰ মাটি কিনিছিল। ব্লুমবাৰ্গৰ বাতৰি অনুসৰি প্ৰতি শনিবাৰে পুৱা লেছলিয়ে স্থপতিবিদৰ দল এটাৰ সৈতে মাটিৰ সন্মুখলৈ ওলাই আহিছিল আৰু লাহে লাহে নিজৰ পৰিকল্পনা অনুসৰি নিজৰ মনৰ চহৰখন নিৰ্মাণ কৰিছিল। বৰ্তমান এই চহৰত ১১ হাজাৰ লোক বাস কৰে। নিউ আলবানিৰ প্ৰতিটো পৰিয়ালৰ আয় ২ লাখ ডলাৰ। ভাৰতীয় মুদ্ৰাত ১ কোটি ৬৫ লাখ টকা। লেচলি তাত ৬০ হাজাৰ বৰ্গফুটৰ এটা অট্টালিকাত থাকে।

হাৱাইৰ এটা দ্বীপ লানাই। কোৱা হয় যে লানাইৰ পূৰ্বৰ বাসিন্দাসকলে ব্যয় বৃদ্ধিৰ বাবে দ্বীপসমূহ এৰি থৈ যায়। ২০১২ চনত অৰেকলৰ প্ৰতিষ্ঠাপক লেৰী এলিছনে লানাই দ্বীপপুঞ্জ ক্ৰয় কৰে। লানাই কিনাৰ পিছত লেৰীয়ে ৰাতিটোৰ ভিতৰতে ঠাইখনৰ ৰূপ সলনি কৰি দিলে। তেওঁ লানাইত বহু বিলাসী পাঁচ তাৰকাযুক্ত হোটেল নিৰ্মাণ কৰিছিল। বিলাসী ৰিজৰ্ট নিৰ্মাণ কৰিলে। বৰ্তমান লানাইত ৩ হাজাৰৰো অধিক বাসিন্দা আছে। লেৰীয়ে নিজৰ বাবে লানাই দ্বীপপুঞ্জত পাঁচটা ঘৰৰ এটা কমপ্লেক্সো নিৰ্মাণ কৰিছিল।

ব্ৰুনেলো কুচিনেলি বিদেশত জনপ্ৰিয় ফেশ্বন ব্ৰেণ্ড। তেওঁ নিজৰ কোম্পানীটোৰ নাম ইটালীৰ উদ্যোগপতি ব্ৰুনেলোৰ নামেৰে ৰাখিছিল। ইটালীৰ ছলমিঅ’ অঞ্চলত আছিল এই কাপোৰৰ কাৰখানাটো। কিন্তু ঠাইখন যথেষ্ট জনশূন্য আছিল। ব্ৰুনেলোৱে নিজৰ কোম্পানীটোৰ মুখ্য কাৰ্যালয়টোও ছলমিঅ’লৈ স্থানান্তৰ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয়। তেওঁ দ্বাদশ শতিকাৰ সকলো পুৰণি ঘৰ সংস্কাৰৰ ব্যৱস্থা কৰিলে। তাতে এটা ৰাজপ্ৰসাদ ঘৰত থাকিবলৈ ধৰিলে। ব্ৰুনেলোৱে ক্ৰমান্বয়ে ছ’ল’মিঅ’ত এখন চহৰ গঢ়ি তুলিছিল। ব্যৱসায়ৰ স্বাৰ্থত তেওঁ এটা কেম্পাছ নিৰ্মাণ কৰিছিল। বিদ্যালয়, পুথিভঁৰাল আনকি মুকলি আকাশৰ তলত থিয়েটাৰ আদিও সংযোজন কৰা হ’ল।

উত্তৰ প্ৰদেশৰ মোডিনগৰৰ নাম শুনিছেনে? এই চহৰখন ৰাই বাহাদুৰ গুজৰ্মাল মোদীয়ে প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। সুৰাপান কৰিবলৈ অনিচ্ছা প্ৰকাশ কৰাৰ বাবে তেওঁক বৃটিছে পাটিয়ালাৰ পৰা বহিষ্কাৰ কৰিছিল বুলি কোৱা হয়। ইংৰাজসকলে তেওঁক ‘ডাৰ্টি মেন’ বুলি কয়। কিন্তু ইংৰাজৰ অসৎ আচৰণ গুজৰ্মালৰ জীৱনত আশীৰ্বাদ হৈ পৰিল। তেওঁ উত্তৰ প্ৰদেশত এটা চেনি মিল স্থাপন কৰিছিল। লাহে লাহে চেনি কলৰ আশে-পাশে বসতি স্থাপন হ’ল। ১৯৩৩ চনত এই অঞ্চলৰ নাম মোডিনগৰ ৰখা হয়। এই নগৰখনৰ নাম তেওঁ নিজৰ নামেৰে ৰাখিলে। ১৯৭৬ চনত ৭৩ বছৰ বয়সত তেওঁ মোডিনগৰত শেষ নিশ্বাস ত্যাগ কৰিছিল।